GANDALF

Take the Trip...

Αξίζει οι Gandalf  να χαρακτηριστούν μία από τις σημαντικότερες ψυχεδελικές μπάντες της μαγικής εποχής στα τέλη της δεκαετίας του '60; Διαβάστε, ακούστε και κρίνετε. Κάντε το ταξίδι σας...

Days Are Only Here and Gone (2007)

Gandalf (Capitol ST 121) 1/69

Αυτό το γκρουπ έχει ένα εφευρετικό άλμπουμ που συνδυάζει ορίτζιναλ υλικό με μοναδικές εκδοχές παλαιού υλικού, συμπεριλαμβανομένης μίας τρυφερής βερσιόν του "Scarlet Ribbons", που θα μπορούσε να φέρει στην μνήμη το πρωτότυπο. To "Golden Earrings" και το "Nature Boy" είναι άλλα oldies που θα μπορούσαν να παιχτούν από ραδιοφωνικούς σταθμούς ποικίλων μουσικών γενών. Το "I Watch the Moon" και το "Can You Travel in the Dark Alone?" είναι ανάμεσα στα κορυφαία ορίτζιναλ κομμάτια. Το "You Upset the Grace of Living" είναι άλλο ένα διαμαντάκι.

Can You Travel in the Dark Alone? (1969)

Στις μπάντες που εστιάζουν σε διασκευές συχνά λείπει η ταυτότητα, αλλά αυτό δεν αφορά με τίποτα αυτή την μπάντα. Αν και μόνο δύο από τα δέκα τραγούδια είναι ορίτζιναλ, οι Gandalf έχουν ένα δυνατό ήχο, που αναμιγνύει τα στοιχειωτικά φωνητικά του Peter Sando με βαριές, πολύπλοκες συνθέσεις στα keyboards και μία παραγωγή που έχει εύστοχα χρησιμοποιήσει το εφέ της ηχούς για να παρουσιάσει μία στοιχειωτική, πειστική εμπειρία.

Golden Earings (1969)

Το υλικό που χειρίζονται ποικίλει από παλαιά στάνταρ ("Golden Earrings" / "Scarlet Ribbons") σε τρία με εκθαμβωτικό τρόπο διασκευασμένα τρακς του Tim Hardin, ενώ η ψυχεδελική μεταχείριση του "Nature Boy" είναι μία αποκάλυψη, ολοκληρωμένη με ένα πρώτης τάξεως fuzz σόλο, που συναγωνίζεται οποιοδήποτε τρακ (από οποιονδήποτε) έπαιξε εκείνη την περίοδο. Tα δύο ορίτζιναλ του Sando, το ανατριχιαστικό "Can You Travel in the Dark Alone?" και το βροντερό "I Watch the  Moon" είναι επίσης υπέροχα.

Never Too Far (1969)

Στο πρώτο άκουσμα το άλμπουμ μπορεί να μοιάζει ρηχό και γλυκανάλατο, αλλά μην ξεγελιέστε.
Προσωπικά έχω ακούσει το άλμπουμ τόσο συχνά όσο οτιδήποτε έχω αναφέρει ή θα αναφέρω σε αυτό το μπλογκ και ποτέ δεν με κούρασε. Ένας μπούσουλας για την αξία που κατέχει το συγκεκριμένο άλμπουμ, αν και δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο, είναι ότι οι ορίτζιναλ κόπιες του πάντα θα πωλούνται για πολλές εκατοντάδες δολλάρια (σχεδόν χίλια)-μάλλον ο κάθε λάτρης της ψυχεδέλειας οφείλει να φιλοδοξεί να αποκτήσει μία τέτοια.

Nature Boy (1969)

Και αλήθεια είναι το άλμπουμ με το πιό όμορφο εξώφυλλο που ξεπήδησε από την Αμερικανική ψυχεδελική σκηνή; Στην πραγματικότητα ολοκληρώθηκε για να κυκλοφορήσει (σαν Gandalf & the Wizards) στα μέσα του 1968, αλλά η κυκλοφορία του καθυστέρησε για αρκετούς μήνες. Ένας μικρός αριθμός από κόπιες που παίζουν τα κομμάτια σε διαφορετική σειρά έμεινε στην επιφάνεια. Συμπερασματικά αυτό ήταν ένα λάθος. Λάθος που στοίχισε στην μπάντα. Ένα ενδιαφέρον LP που μεταφέρει ένα όχι πολλά υποσχόμενο κόνσεπτ. Σχεδόν όλα τα τραγούδια είναι διασκευές. Δύο από τα τρία τρακς του Hardin είναι όμορφα-το "Never Too Far" (με υπέροχη μελωδία υπογραμμισμένη από μία κιθάρα που "γρατζουνάει") και το "Hang on to a Dream" (του οποίου η νεο-κλασική δομή αντισταθμίζεται από ονειρικό, με βαριά αντήχηση όργανο).

Hang on to a Dream (1969)

Τα καλώς επιλεγμένα πριν την rock 'n' roll εποχή "Nature Boy" και "Golden Earrings" έρχονται με στυλ να αναβιώσουν, αλλά highlight για μένα παραμένει το "Can You Travel in the Dark Alone?" μία ευφυώς γευστική φέτα ψυχεδελικού φρούτου, με ένα ιδιαίτερα ταξιδιάρικο μπάσο. Ένα άλμπουμ τόσο καλό όσο θα μπορούσε να γίνει, από την μαγική εποχή των τελών της δεκαετίας του '60.

I Watch the Moon (1969)

Αν και (εγκληματικά) το μοναδικό άλμπουμ αυτής της υπέροχης μπάντας-δύσκολα εντοπιζόταν την περίοδο της κυκλοφορίας του-τελικά προσέλκυσε τους συλλέκτες, ώστε να ξεκινήσουν από το '90 οι επανεκδόσεις.
Γοητευμένος και εντυπωσιασμένος ο Sando, βλέποντας το ενδιαφέρον να μεγαλώνει δεκαετίες μετά την διάλυση της μπάντας του, αποφάσισε να δώσει demo ηχογραφήσεις αλλά και ακυκλοφόρητο υλικό από την περίοδο που το γκρουπ ήταν ενεργό.

Peter Sando

Έτσι προέκυψε ένας νέος δίσκος, που ονομάστηκε Gandalf 2 και κυκλοφόρησε από την Sundazed το 2007. Εδώ τα κομμάτια καταρχήν είναι γραμμένα από τον ίδιο τον Sando, ο οποίος αν και στο ντεμπούτο είχε συνεισφέρει μόνο δύο τρακς, εδώ όλα σχεδόν είναι γραφή δικιά του.

I Won't Cry No More (2007)

Το στυλ κινείται περισσότερο προς την folk πλευρά, αν και αρκετές φορές αισθάνεσαι ότι εξακολουθείς να ακούς το follow up τους, πίσω στο χρόνο. Ένα γκρουπ που χωρίς αμφιβολία θα μπορούσε να είχε χαράξει μία λαμπρή πορεία.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ