THE GREATEST SHOW ON EARTH

Psychedelic Proto-Progressive Horn Rock

Ήταν κάποτε ένας Αμερικανός σόουμαν που λεγόταν Phineas T. Barnum, ο οποίος δημιούργησε το "Greatest Show On Earth" το 1871. Αυτός συνδύασε ένα γιγαντιαίων διαστάσεων περιοδεύον τσίρκο μαζί με θηρία και ανθρώπινα "τέρατα" και γύρισε τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως επίσης και το Λονδίνο το 1889. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στις μέρες μας, ο κόσμος θα το υποδεχόταν ως κάτι κακόγουστο. Ωστόσο, αυτό θα ήταν απίθανο να συμβεί για την μπάντα μας, που επέλεξε να υιοθετήσει το όνομα αυτού του παράξενου θίασου.

Love Magnet (1970)

H μπάντα μας ήταν επινόηση δύο ταλαντούχων αδελφών του Garth και του Norman Watt-Roy. Κι αν τα ονόματα αυτά μπορεί να θυμίζουν κάτι, ας πούμε δύο λόγια γι'αυτούς. Ο Norman ήταν ο μπασίστας που κάλυψε το "Hit Me With Your Rythm Stick" του Ian Dury. Ο Garth είναι ένας κιθαρίστας και τραγουδιστής που έχει βρεθεί σε πολλά σχήματα από τα πολύ καλά της Αγγλίας.
Ο Norman είχε μακρά καριέρα στην μουσική πριν γίνει ένας από τους Blockheads. Γεννημένος το 1951 στην Ινδία, μετακόμισε με τους γονείς του και τον μεγαλύτερο αδελφό του Garth το 1954 στην Αγγλία. Η μουσική ήταν η πρώτη αγάπη και των δύο αδελφών. Ο Νοrman διδάχτηκε κιθάρα από τον πατέρα του στα δέκα του και έμαθε να παίζει με το αυτί. Έπαιξε σε σχολικά γκρουπ μαζί με τον αδελφό του, που ήταν ήδη επιδέξιος ως τραγουδιστής και κιθαρίστας. Στα 15 του ο Norman ξεκίνησε να ειδικεύεται στο μπάσο και στα 16 του έκανε τουρ μαζί με τον Garth στην Γερμανία με μπάντες.
Το 1967 τα ταλαντούχα αδέλφια σχημάτισαν ένα τετραμελές γκρουπ που ονομάστηκε The Living Daylights, με τον Norman στο μπάσο και στα φωνητικά και τον Garth στην κιθάρα και φωνητικά. Παίξανε στα blues κλαμπ του Λονδίνου και έβγαλαν δύο singles το 1967, σε παραγωγή Caleb Quaye  συμπεριλαμβανομένου του "Let's Live For Today" στην Philips. Το 1968, τα αδέλφια έκαναν την επόμενη κίνηση να σχηματίσουν μία οκταμελή μπάντα, με μέτρια φήμη τους The Greatest Show On Earth.

Again and Again (1970)

Σε αυτό το σχήμα ήταν οι Mick Deacon στο όργανο, ο Ron Prudence στα ντραμς και τρεις πνευστοί ο Dick Hanson, o Tex Philpotts και ο Ian Aitcheson. Ο lead singer τους ήταν ο Αμερικανός Ozzie Lane από την Νέα Ορλεάνη. Ένα χρόνο αργότερα ο Ozzie έφυγε και αντικαταστάθηκε από τον Colin Horton-Jennings, που έπαιζε και κιθάρα, μπόνγκος και φλάουτο. Το γκρουπ έκανε τουρ στις Αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στην Γερμανία, όπου συχνά έκαναν backing σε Αμερικανούς soul τραγουδιστές, όπως τον Sonny Burke. Κατά την διάρκεια του 1969 η μπάντα "κλείστηκε" για να παίζει στο Maddocks Club.

Borderline (1970)

Η εντυπωσιακή τους μίξη R&B soul, jazz και progressive rock έπεσε στην αντίληψη της Harvest, θυγατρικής της EMI στον τομέα progressive, που υπέγραψε με την μπάντα και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους single "Real Cool World" / "Again and Again" τον Φεβρουάριο του 1970. Αν και ποτέ δεν έγινε χιτ στην Αγγλία, πούλησε πολύ καλά στην Ευρώπη, ιδιαιτέρως στην Γερμανία. Επίσης ήταν #1 στην Ελβετία. Και τα δύο κομμάτια μπήκαν στο ντεμπούτο άλμπουμ τους Horizons, που κυκλοφόρησε στην Harvest τον Μάρτιο του 1970. To The Going's Easy ήταν το δεύτερο άλμπουμ τους και το "Tell the Story" έγινε single τον Σεπτέμβριο του 1970. Στην δεύτερη πλευρά ήταν το "Mountain Song", το οποίο βρίσκεται και στο CD της επανέκδοσης της δουλειάς τους. Το άλμπουμ ήταν σε παραγωγή του Jonathan Peel και έχει πολύ καλές ορίτζιναλ συνθέσεις και η μπάντα κάνει ευφάνταστη χρήση των πνευστών της. Ένα από τα καλύτερα ορίτζιναλ κομμάτια το "Magic Woman Touch" διασκευάστηκε αργότερα από τους The Hollies και κυκλοφόρησε σαν single.

Day of the Lady (1970)

Παρά την φιλόδοξη κριτική, το άλμπουμ αυτό απέτυχε να πάρει θέση στα charts και η έλλειψη επιτυχίας συνέβαλε στην διάλυση της μπάντας στα μέσα του 1971. Ο Garth Watt-Roy πήγε στους Fuzzy Duck και αργότερα έκανε sessions με τους East of Eden και την Bonnie Tyler. Επίσης ήταν μέλος των Marmalade, The Q-Tips και The Barron Knights και έκανε guest εμφανίσεις σαν τραγουδιστής με τους Steamhammer. Τα άλλα πρώην μέλη των Greatest Show, Ron Prudence, Ian Aitcheson και Tex Philpotts παράτησαν εντελώς την μουσική. Ο Colin Horton-Jennings πήγε στους Chaser και μετά στους Taggett, οι οποίοι κυκλοφόρησαν ένα ομώνυμο LP για την EMI το 1974. Ο Dick Hanson, ο τρομπετίστας, έγινε session παίκτης και ηχογράφησε με τους The Blues Band, τον Graham Parker, τον Dave Edmunds, την Kirsty McColl και τον Shakin' Stevens. O Mike Deacon πήγε στους Vinegar Joe και μετά έγινε μέλος των Suzi Quatro Band και των Darts.

The Leader (1970)

Στο μεταξύ ο Norman Watt-Roy πήγε με τους Μick Travis, Stewart Francis και Graham Maitland σε ένα άλλο γκρουπ που λεγόταν Glencoe. Το 1972 ο Jon Tumbull, πρώην κιθαρίστας των Skip Bifferty πήγε επίσης στο γκρουπ αυτό, το οποίο έβγαλε δύο άλμπουμ το Glencoe και το The Spirit of Glencoe, πριν την διάλυσή του το 1974. Μετά ο Norman συνέχισε για να σχηματίσει μία μπάντα που λεγόταν Loving Awareness τον Μάρτιο του 1974 με τους Mick Gallagher στα keyboards, τον Jon Tumbull στην κιθάρα και τον Charley Charles στα ντραμς. Με αυτό το γκρουπ κυκλοφόρησε ένα δίσκο ομώνυμο το 1976. Ύστερα από αρκετές εμφανίσεις, ο Jon Tumbull τραυμάτισε το χέρι του. Τότε η μπάντα καταστάλλαξε σε στούντιο δουλειά. Εκεί συνάντησαν τον πιανίστα και συνθέτη Chaz Jankel και προσλήφθηκαν να κάνουν την backing band στον Ian Dury στο ντεμπούτο άλμπουμ του New Boots and Panties, το 1977. Το σχήμα πιά λεγόταν Ian Dury & the Blockheads. Ο Norman Watt-Roy έπαιξε fender jazz bass και τώρα γνωρίζουμε ποιός παίκτης είναι αυτός που κρύβεται πίσω από το επιδέξιο μπάσο στο "Hit Me With Your Rythm Stick".

Magic Woman Touch (1970)

Μοιάζει απίθανο να περιμένει κανείς μία επανένωση από το πολύ όμορφο αυτό γκρουπ που λεγόταν The Greatest Show On Earth, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να ακούμε την μουσική τους.

The Greatest Show On Earth

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ