ASIA MINOR

Turkish/French Symphonic Prog

Στα τέλη της δεκαετίας του '70, μέσα στην δίνη που προκάλεσε η έκρηξη της punk-rock, σπρώχτηκαν πολλές μπάντες που έπαιξαν progressive rock στη δύσκολη εκείνη περίοδο, σε πολλές χώρες, όπως άλλωστε και στη δική μας. Χώρες που αλήθεια δεν είχαν μία ομαλή μετάβαση, αλλά πέρασαν από την λιβανισμένη ατμόσφαιρα της ψυχεδέλειας κατευθείαν στην τραχύτητα της punk. Χώρες που δεν πάει το μυαλό. Όπως η Τουρκία για παράδειγμα. Μέσα στην δίνη αυτή παρασύρθηκαν κάποιες αξιόλογες μπάντες. Μπάντες όπως οι Asia Minor, που αν έπαιζαν τον καιρό που η progressive rock έπαιρνε την σκυτάλη από την ψυχεδέλεια θα είχαν γίνει διεθνώς γνωστοί, μιάς και πράγματι είχαν να δώσουν πολλά.

Lost in a Dream Yell (1980)

Η ιστορία της μπάντας αυτής ξεκινάει πίσω στο 1971, όταν τρεις συμμαθητές, στο αφιλόξενο για το είδος που άκουγαν, μουσικό τοπίο της γείτονος χώρας, συναντήθηκαν στο πανεπιστήμιο στην Κωνσταντινούπολη. Μεταξύ τους δέθηκαν και σαν μουσικοί και πήραν μέρος σε ένα event της εποχής. Αυτοί ήταν οι Setrak Bakirel (φωνητικά/κιθάρα), Eril Tekeli (φλάουτο/κιθάρα) και Can Kozla (ντραμς). Και οι τρεις τους το 1973, έφυγαν για την Γαλλία για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Εκεί ωστόσο συνέχισαν και την δημιουργία μουσικής. Σε λίγο διάστημα μειώθηκαν σε ντουέτο. Bakirel και Tekeli είπαν την μπάντα τους Layla, εμπνευσμένοι από την Περσική μυθολογία και την ιστορία της Λειλά και του Μεζνούν, όπου οι παραλλαγές της ιστορίας αυτής είναι αναρίθμητες, αλλά όλες διατηρούν το τραγικό στοιχείο του μεγάλου και ανεκπλήρωτου έρωτα (βλέπε αντίστοιχα Ρωμαίος και Ιουλιέτα (Ρωμαικός μύθος), Τριστάνος και Ιζόλδη (Κέλτικη μυθολογία). Αργότερα έσμιξαν με τον ντράμερ Kozlu και έγιναν πάλι τρίο. Το 1975 στην μπάντα μπήκε και ένας μπασίστας, ο Herve, ο οποίος έμεινε μόνο για μερικούς μήνες. Το 1976 την θέση του παίρνει ένας συμφοιτητής τους ο Jean Philippe Bottier. Στο σημείο αυτό το όνομα της μπάντας αλλάζει σε Asia Minor Process, όνομα που επιλέχθηκε για να δείχνει τις Ανατολίτικες καταβολές, αλλά και να αναδείξει το μουσικό στυλ που ήθελαν να αναπτύξουν.

Nightwind (1980)

Στις αρχές του 1977, την θέση του Kozla παίρνει ο Lionel Beltrami, ο οποίος και προτείνει να περικόψουν το όνομα της μπάντας σε Asia Minor. Η μπάντα εστιάζει περισσότερο στο φλάουτο και στην κιθάρα. Άλλη μία αλλαγή στο προσωπικό συμβαίνει μετά από την είσοδο του Lionel. O Jean-Philippe Bottier αποχωρεί και ένας νέος μπασίστας έρχεται ο Paul Levy, μέσω αγγελίας. Ένα κουαρτέτο αποτελούμενο από δύο κιθάρες ήταν μία ευτυχής έκβαση για τους φίλους. Τα πλήκτρα απλά δεν υπάρχουν, και οι κιθάρες του Eril και του Setrak κυριαρχούν στον ήχο της μπάντας. Σύντομα ξεκινούν να ακολουθούν το Αγγλοσαξωνικό progressive, που θαυμάζουν. Τον Φεβρουάριο του 1978, ενώ ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ, ο Lionel προτείνει να εμπλουτίσουν λίγο τον ήχο τους με keyboard. Εδώ έχουμε την είσοδο του keyboard player Nicolas Vicente. Το κουιντέτο έπαιξε τον Μάιο του 1978 σαν guest σε event στο Παρίσι.

Northern Lights (1980)

Η εμφάνισή τους ήταν καθοριστική και σηματοδότησε την ποιότητα της μουσικότητάς τους, όμως χωρίς να έχει κυκλοφορήσει το άλμπουμ τους ήταν οι μεγάλοι άγνωστοι. Μη έχοντας μάνατζερ, το γκρουπ έπρεπε να επικοινωνεί απευθείας με τις δισκογραφικές. Έκαναν demo κασσέτες και ήλπιζαν να χτίσουν όνομα απευθυνόμενοι σε δισκογραφικές, χωρίς αποτέλεσμα. Κάποιος μάνατζερ στην CBS έδειξε ενδιαφέρον, αλλά δεν στάθηκε δυνατόν να πείσει τους παραπάνω για να υπογράψει το γκρουπ. Έτσι οι Asia Minor πήραν την απόφαση να κάνουν μόνοι την παραγωγή με δικά τους έξοδα και με την υποστήριξη των οικογενειών τους και των φίλων τους. Ωστόσο η έλλειψη επαγγελματικής υποστήριξης δεν στάθηκε εμπόδιο, αντίθετα έδωσε χώρο για μεγαλύτερη αρτιστική ελευθερία. Λίγες εβδομάδες πριν την ηχογράφηση, ο Paul Levy έφυγε από την μπάντα. Ο χρόνος δεν επαρκούσε για να βρεθεί άλλος μπασίστας έτσι τον ρόλο αυτό ανέλαβαν ο Eril και ο Setrak.

Mahzun Gozler (1979)

Το άλμπουμ περιλάμβανε εννέα κομμάτια, από τα οποία δύο στην Τουρκική γλώσσα. Όλα τα φωνητικά έκανε με τρόπο που κυριολεκτικά σε καθηλώνει, ο Setrak, εκτός του τελευταίου. Οι στίχοι πήραν την θέση τους. Να υποστηρίξουν την μουσική. Η γλώσσα ήταν στο μεγαλύτερο μέρος η Αγγλική, σύμφωνα με τις επιρροές του γκρουπ. Ωστόσο οι συνεργάτες για την ηχογράφηση επέμεναν κάποια τραγούδια να έχουν την Τουρκική γλώσσα. Με το τέλος της ηχογράφησης η μπάντα έψαξε για εταιρεία πρόθυμη να τους εντάξει στο ρόστερ της, αλλά αντιμετώπισε την ίδια αδιαφορία  Έτσι ίδρυσαν την δική τους εταιρεία με έξοδά τους. Σχεδίασαν και το εξώφυλλο και ο τίτλος πήρε την θέση του στο κάτω μέρος. Crossing the Line. Πρόταση του Eril, ως συμβολισμός της γραμμής που χωρίζει την πραγματικότητα από το όνειρο ή πιό ρεαλιστικά την ελπίδα της μπάντας να γνωστοποιήσουν την μουσική τους από την ωμή πραγματικότητα. Μάταια προσπάθησαν να εγείρουν το ενδιαφέρον των μέσων. Την περίοδο που το punk ξεσπούσε δεν είχαν καμία τύχη. Το άλμπουμ τους απλά διανεμήθηκε σε μερικά δισκάδικα στην πρωτεύουσα της Γαλλίας.

Preface (1979)

Παρά την σχετική αστοχία, ο ενθουσιασμός τους δεν άλλαξε, όπως και η πίστη τους στην αγαπημένη τους μουσική. Ενώ το άλμπουμ τους εμπορικά δεν πήγε πουθενά, παρουσίαζε αξιόλογη αρτιστική προσέγγιση. Μέσα στα χρόνια μένει σαν ένα μεγάλο ερωτηματικό, ενώ αντανακλά την μουσική συμβίωση δύο εντελώς διαφορετικών μουσικών παραδόσεων. Tο 1980, παρά την κατάσταση που υπήρχε, κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους, Between Flesh and Divine. Αυτό το άλμπουμ σηματοδότησε την αληθινή progressive κλίση της μπάντας και στο πέρασμα των χρόνων έγινε αντικείμενο θαυμασμού στον κύκλο των συλλεκτών, αλλά και όσων φαν έτυχε να γνωρίζουν αυτή την απίθανη μπάντα. Το άλμπουμ Between Flesh and Divine, το οποίο έχει Ανατολίτικη χροιά και γεύση, είναι ένα ταξίδι 35 λεπτών, αλήθεια τόσο σύντομο-ταξίδι που κάποιος θα μπορούσε να το κάνει πολλές φορές συνεχόμενα, χωρίς να χορτάσει από την συναρπαστική διαδρομή.

Boundless (1980)

Προσωπικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο highlight, μιάς και για μένα όλοι οι σταθμοί στο ταξίδι αυτό είναι highlights. Έξι τρακς/σταθμοί βουτηγμένα στην μελαγχολία, με εντάσεις και με τέτοια μουσικότητα που αλήθεια υπερβαίνει κατά πολύ, εδραιωμένες μπάντες στον συγκεκριμένο χώρο.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ