SANDROSE

Great Unknowns

Μία εβδομάδα στα στούντιο Davout ήταν όλος ο χρόνος που χρειάστηκε στους Γάλλους Sandrose για να ηχογραφήσουν το ένα και μοναδικό αριστουργηματικό και επιδραστικό τους άλμπουμ, που θεωρείται ένα από τα πιό σημαντικά, αν όχι το σημαντικότερο progressive άλμπουμ της Γαλλίας, αλλά σίγουρα ένα από τα δέκα διεθνή progressive classics σε όρους σύνθεσης και ενορχήστρωσης.

To Take Him Away (1972)

Όπως μας πληροφορούν οι εσωτερικές σημειώσεις του LP, το γκρουπ Eden Rose στο οποίο ηγείτο ένας από τους πολύ καλούς παίκτες της κιθάρας με το όνομα Jean-Pierre Alarcen, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μία νέα προσέγγιση, μετά από την αποτυχημένη προσπάθεια που είχαν. Έτσι από acid-jazz μπάντα πήγαν στη συμφωνική rock, πολύ ήρεμη και πολύ παρόμοια με ότι έπαιξαν και οι Julian's Treatment. Τα μέλη εκτός του Alarcen στην κιθάρα και της Rose Podwojny στα φωνητικά είναι: Christian Clairefond (μπάσο), Henri Garella (mellotron), Michel Jullien (ντραμς). Στις συναυλίες ο Henri Garella αντικαθίστατο από τον Georges Rodi.

Πρώτα-πρώτα πρόσθεσαν λοιπόν γυναικεία φωνητικά στην μπάντα. Η Rose Podwojny, μετέπειτα Rose Laurens ανέλαβε αυτό τον ρόλο με την δυναμική, καθαρή φωνή της. Άρχισαν πρόβες και γρήγορα έχτισαν ένα ρεπερτόριο αποτελούμενο κυρίως από συνθέσεις του Alarcen, ο οποίος ήταν επηρεασμένος βαθιά από την κλασική συμφωνική μουσική και από το rock 'n' roll. Ο σκοπός του ήταν να συνδυάσει και τα δύο μουσικά στυλ, πράγμα που τελικά κατάφερε σε αρκετές νέες συνθέσεις. Το αποτέλεσμα ήταν ένα άλμπουμ (Sandrose, Polydor 1972) πολύ-πολύ ιδιαίτερο.

Never Good at Sayin' Good-Bye (1972)

Σημειωτέον ότι ήταν η πρώτη Γαλλική μπάντα που έκανε το ντεμπούτο άλμπουμ της σε μεγάλη (μη Γαλλική) δισκογραφική εταιρεία. Σε αυτό βρίσκεται όπως θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε υπέροχη proto-progressive rock βασισμένη στους επαναλαμβανόμενους αιωρούμενους ήχους του mellotron και στην διεισδυτική κιθάρα του Alarcen, που με μεγαλειώδη τρόπο παρεμβαίνει κατά την διάρκεια υπέροχων ορχηστρικών περασμάτων. Σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί η φωνή της Rose. Η Rose Podwojny, που έφυγε στα 65 της χρόνια μαζί με τον χρόνο που έφυγε πριν μερικές ημέρες. Σε τραγούδια όπως το "Vision" και το "Never Good at Saying Goodbye" η φωνή της απλά ακούγεται τόσο ώριμη και ευαίσθητη, ώστε να φέρνει ρίγη στη σπονδυλική στήλη και δάκρυα στα μάτια.

Vision (1972)

Με το "To Take Him Away" η μερίδα του λέοντος, ως βασικός τραγουδοποιός, πάει στον Alarcen. O Henri Garella προσφέρει το "Never Good at Saying Goodbye", το "Metakara" και το "Fraulein Kommen Sie Schlaffen Mit Mir". Το άλμπουμ επίσης περιέχει το "Summer Is Yonder", μία ενδιαφέρουσα προσαρμογή του θέματος Colchiques dans les Pres, ενός δημοφιλούς Γαλλικού τραγουδιού με ρίζες στο 1943. Όπως επίσης και το "Old Dom Is Dead", ένα ριμέικ του "Mea Culpa", θέματος που είχε το 1970 πρωτοπεί ο Claude Puterflam στο οποίο κιθάρα έπαιζε ο Alarcen με το ψευδώνυμο Lenis Chorea.

Old Dom Is Dead (1972)

Αλλά είναι το 11λεπτο instrumental "Underground Session", το επίκεντρο του άλμπουμ, αυτό που κλείνει την πρώτη πλευρά του δίσκου, στο οποίο ο Alarcen δίνει στην δημιουργικότητά του απόλυτη ελευθερία. Δεν πρόκειται απλά για το επίκεντρο του άλμπουμ, αλλά όπως πολλοί υποστηρίζουν (όσοι έχουν ακούσει τελοσπάντων), ένα από τα καλύτερα instrumental της rock.

Underground Session (1972)

"Το πνεύμα της μουσικής μας είναι κοντά στο Αγγλοσαξωνικό πνεύμα" λέει ο Alarcen, εξηγώντας γιατί επέλεξαν την Αγγλική γλώσσα. Παρά την δυναμική που αποκάλυψε το πρώτο τους άλμπουμ, οι Sunrose θα δώσουν μόνο ελάχιστες συναυλίες. Αρχές Δεκεμβρίου του 1972, η μπάντα διαλύθηκε εξαιτίας ενός μιούζικαλ (στο οποίο μετείχε η Rose) και προσωπικών διαφορών. O Alarcen μετά ξεκίνησε για νέα πρότζεκτ. Αν όπως είδαμε με τους Sunrose είναι ένας αληθινός συνθέτης με μοναδικό αρτιστικό όραμα, είναι επίσης κι ένας μουσικός που γνωρίζει πώς να παρέχει υπηρεσίες σε άλλους, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει αναζητώντας δουλειές του Francois Beranger, τραγουδιστή και τραγουδοποιού που βρίσκει στον Alarcen τον μουσικό που ξέρει πώς να μεταφράσει την ποίησή του στη γλώσσα της rock.

Summer Is Yonder (1972)

Ένα ακόμα άλμπουμ στο οποίο δεν ακούμε μόνο ένα τρακ. Ο δίσκος μπαίνει στο πικάπ, τα φώτα σβήνουν, δυναμώνουμε την ένταση και αφήνουμε την μουσική να μας μεταφέρει εκεί όπου είναι καλύτερα για τον καθένα μας.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ