THE LITTER 

Garage / Psych Monsters

Ιδιαίτερα επηρεασμένοι από την Αγγλική εισβολή, οι The Litter προερχόμενοι από δυο μπάντες της Minneapolis, ηχογράφησαν το πρώτο single τους "Action Woman" / "A Legal Matter" στα τέλη του 1966. Ακολούθησε το ντεμπούτο άλμπουμ τους το καλοκαίρι του 1967, το οποίο ακουμπούσε στην R&B περισσότερο, για να το γυρίσουν στην καθαρή ψυχεδέλεια την επόμενη χρονιά, που έκαναν το δεύτερο άλμπουμ τους. Το πέρασμα τους ολοκληρώθηκε με το τρίτο άλμπουμ τους το 1969, στο οποίο ο ήχος τους είχε αλλάξει στο πιο σκληρό.

Action Woman (1967)

Distortions (Warick WM-671-A) 1967 

Οι ήρωες μας ήταν μία από τις πρώτες Αμερικανικές μπάντες που έπαιξαν όχι και τόσο γνωστές διασκευές Αγγλικής rock. Επίσης από τις πρώτες που ξεκίνησαν να παίζουν στα live με φώτα, όπως επίσης και από τους πρώτους που έκαναν χρήση ηχητικών εφέ (phasing).

Soul-Searchin' (1967)

Το ντεμπούτο τους εν μέρει μόνο αιχμαλωτίζει την ενέργεια σαν τη φωτιά που είχαν στα live τους ωστόσο και είναι πολύ πιο κοντά στο R&B παρά στην ψυχεδέλεια. Ανοίγει με το διαχρονικό garage "Action Woman" (που έχει μείνει στην ιστορία ως το πρώτο τρακ της πρώτης πλευράς του πρώτου LP της σειράς Pebbles), αλλά από εκεί και μετά είναι μία μίξη από διασκευές Αγγλικών γκρουπ, όπως οι Who, Small Faces και Yardbirds με πολύ fuzz κιθάρα και πολύ παραμόρφωση καθ' όλη την διάρκεια.

Codine (1967)

Υπάρχουν δύο ορίτζιναλ (το σύντομο ορχηστρικό "The Mummy" και η ασυμβίβαστη μπαλάντα "Soul Searching"), αλλά δεν είναι κάτι το ξεχωριστό. Εκτός του "Action Woman", υπάρχει ακόμα ένα φοβερό, τρελό τρακ, το "I'm A Man".

I'm A Man (1967)

Μόνο 2000 κόπιες τυπώθηκαν από αυτό το τόσο σπάνιο και δυναμικό άλμπουμ.

$100 Fine (Hexagon 681-S) 1968

Ένα απελπιστικά ελλιπές follow-up που συνδυάζει πρώτης τάξεως garage punk με τραγούδια όπως το "Mindbreaker" και το "(Under the Screaming Double) Eagle", 

Mindbreaker (1968)

με απλή διασκεδαστική garage pop, όπως το "Tallyman", το "Here I Go Again", με ατόφιο blues ("Blues One") και μία μεγάλης διάρκειας διασκευή του "She's Not There".  

(Under The Screaming Double) Eagle (1968)

O ήχος ωμός και άγριος και επιπλέον υπάρχουν γνώριμα riff, όπως θα διαπιστώσετε ακούγοντας το "Kaleidoscope" ("Satisfaction"), αλλά και άλλα σημεία γνώριμα, που δημιουργούν την έντονη εντύπωση ότι δεν υπήρχε μεγάλη έμπνευση.

Here I Go Again (1968)

Πραγματικά το "Apologies to 2069" είναι μία περίπτωση που οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι το κολάζ των "Action Woman", "Tallyman" και "Kaleidoscope" με ηχητικά εφέ δημιουργήθηκε για να συμπληρωθεί ο χρόνος.

Tallyman (1968)

Το άλμπουμ ολοκληρωμένο είναι ιδιαιτέρως διασκεδαστικό, όμως δεν είναι το κλασικό που υπαινίσσεται για τις καλύτερες στιγμές που βρίσκονται μέσα του. Μόνο 1000 κόπιες τυπώθηκαν από το 2ο άλμπουμ τους.

Emerge (Probe 4504-S) 7/69

Έχοντας φανερά αρνηθεί τις προσφορές από την Elektra και την Columbia, υπέγραψαν στην βραχύβια θυγατρική της ABC για το τρίτο και τελευταίο τους LP.  Χωρίς να προκαλεί έκπληξη, αυτό είναι το άλμπουμ τους με τον πιο επαγγελματικό ήχο, με το νέο μέλος Ray Melina να προσθέτει fuzz κιθαριστικές πινελιές σε όλη του την διάρκεια.

Journeys (1969)

Εδώ βρίσκονται πιο κοντά στη straight hard rock, αλλά παίζουν με αξιόλογη garage ενέργεια και εμφανίζονται με κάποια πραγματικά έντονα περάσματα. Το κομμάτι που ανοίγει "Journeys", είναι μαζί με το "Action Woman" ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έφτιαξαν. Για τα υπόλοιπα, το "Feeling" και το "Blue Ice" ροκάρουν γερά και δίνουν μία ενδιαφέρουσα εκδοχή του "My Little Red Book".

Blue Ice (1969)

Υπάρχει μία τάση να γίνουν κομματάκι πιο δυσκίνητοι, όπως με την διασκευή του "For What It's Worth" και με το 12-λεπτο κομμάτι που κλείνει "Future of the Past", 

Future of the Past (1969)

αλλά υπάρχει μέσα πολύ ψητό ικανό να χορτάσει τους περισσότερους πεινασμένους κυνηγούς της ψυχεδέλειας. Γενικότερα ένα φοβερό ψυχεδελικό άλμπουμ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ