JONESY

Progressive Rock Unknowns

Οι Jonesy σαν μπάντα της progressive rock πιθανώς να μην μπορούν να συγκριθούν με γίγαντες όπως οι King Crimson ή οι Genesis, πράγμα που ακούγεται νορμάλ στους περισσότερους. Όμως κάλλιστα θα μπορούσαν να συγκριθούν με δεύτερα ονόματα της progressive rock, όπως οι Gentle Giant ας πούμε. Στα αρχικά στάδια της νέας τάσης, καθώς η ψυχεδέλεια έσβηνε, τα γκρουπ συνωστίζονταν για να δώσουν την δική τους εκδοχή, που για πολλά από αυτά ήταν παρόμοια. Έτσι και οι Jonesy, αν και διέθεταν δική τους προσωπικότητα, δεν ξέφυγαν από αυτό και σαν συνέπεια θα διαπιστώσετε ομοιότητες με θρυλικά γκρουπ σαν αυτά που αναφέρθηκαν στην αρχή.

Sunset and Evening Star (1973)

No Alternative (Dawn DNLS 3042) 1972

Το πρώτο άλμπουμ των Jonesy είναι το πιο heavy και πιο παραδοσιακά progressive. Φανερές επιρροές από King Crimson και Yes αφθονούν, αν και η jazzy lead κιθάρα που χρησιμοποιείται μοιάζει να είναι κάτι ολοδικό τους. 

Heaven (1972)

Είναι και κομμάτι ενοχλητικοί επίσης, μία κλασική περίπτωση της σκληρής προσπάθειας που καταβάλουν. Τα πιο πετυχημένα κομμάτια είναι τα γλυκύτερα και τα πιο σκοτεινά. 

Ricochet (1972)

Περιστασιακά δεν υπάρχει πειραματισμός που να μην έχουν δοκιμάσει. Δεν λειτουργούν όλοι οι πειραματισμοί ωστόσο, πράγμα αναμενόμενο και υπάρχει μία βασανιστική αίσθηση ότι δεν έχουν στ'αλήθεια καταλήξει τι να κάνουν εδώ μέσα. 

Pollution (1972)

Το καλύτερο μέρος είναι στη μέση του "Pollution", στο ορχηστρικό μέρος, στο οποίο το μπάσο σολάρει πάνω από ένα μελωδικό κιθαριστικό μοτίβο, ακολουθούμενο από τα πιο γρήγορα riff κιθάρας του άλμπουμ. Για τους λάτρεις του mellotron υπάρχει πάρα πολύ εδώ μέσα.

Keeping Up (Dawn DNLS 3048) 6/73

Το riff του mellotron στο κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ "Masquerade" κλέβει την μελωδία του "I'm Your Captain" των Grand Funk, αλλά μετά εκτρέπεται σε κάποια απροσδόκητα εδάφη. 

Masquerade (1973)

Η μίξη των στυλ σε αυτό το τραγούδι είναι ήδη πιο εντυπωσιακή από ότι σε ολόκληρο το ντεμπούτο τους, αν και η κιθάρα που ακούγεται σαν "δήθεν" (ευτυχώς από εκεί και πέρα είναι λιγότερο προφανής) του αφαιρεί λίγο από την αξία του. 

Song (1973)

Το υπόλοιπο του άλμπουμ ακολουθεί την συνταγή, με κανένα τραγούδι να μην μένει σε μία θέση για περισσότερο από ένα λεπτό ή δύο. Αυτό δουλεύει εκπληκτικά καλά, επειδή η γραφή είναι πολύ δυνατότερη από ότι στο ντεμπούτο τους και πολλές από τις καινοτομίες είναι ιδιαιτέρως συναρπαστικές.

Children (1973)

Η προσθήκη του "πνευστού" Alan Bown είναι ένας κύριος λόγος για την επιτυχία αυτού του άλμπουμ. Επίσης σιγουρεύονται ότι διατηρούν το ισχυρότερο όπλο τους που λέγεται Mellotron, σε μεγάλη χρήση. Μία συντριπτική βελτίωση σε σχέση με το ντεμπούτο τους.

Growing (Dawn DNLS 3055) 12/73

Εδώ οι jazzy τάσεις τους επεκτείνονται. Ο τίτλος είναι ο πλέον κατάλληλος. Κάθε άλμπουμ δείχνει σημαντική πρόοδο σε όρους ότι οι Jonesy δημιουργούν μία ταυτότητα και αντιλαμβάνονται πώς να τελειοποιήσουν τις ορχηστρικές τους φιλοδοξίες σε επιτυχημένα κομμάτια. 

Know Who Your Friends Are (1973)

Το κομμάτι που ανοίγει "Can You Get That Together?" αναμιγνύει πολύ ομαλά jazz και R&B και πραγματικά ακούγεται σαν να ήταν χιτ. Είναι καθαρό τρυκ να δημιουργείς κάτι που είναι ταυτοχρόνως παράξενο, πειραματικό και ακούγεται σαν εμπορικό.

Can You Get That Together (1973)

Σε άλλα σημεία κοντεύουν να πετύχουν την τελειότητα. Σπανίως θα βρείτε μουσική progressive με τα επίπεδα της ενέργειας που παρουσιάζουν στο ομότιτλο κομμάτι ανάμεσα στα άλλα. 

Waltz for Yesterday (1973)

Το 12-λεπτο ορχηστρικό που κλείνει είναι πολύ καλό επίσης, περιέχοντας κάποιες πραγματικά συναρπαστικές στιγμές. Το Growing είναι για τους περισσότερους το καλύτερο άλμπουμ τους.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ