THE CREATION
Lost British Invaders (Part 2)
the Creation
Το γκρουπ καυχιόταν για έναν κιθαρίστα που έκανε περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο Άγγλο μουσικό, εκτός του Pete Townshend και του Jeff Beck, στην καινοτομία του μικροφωνισμού (audio feedback) και της παραμόρφωσης. Ακόμα έχει αναφερθεί η άρνησή του στην πρόσκληση να γίνει ο δεύτερος κιθαρίστας των the Who. Αλλά η δουλειά των ψυχεδελικών single των Creation έπεσαν κυρίως σε μη ευήκοα ώτα στην Αγγλία, και ήταν εντελώς άγνωστοι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το μεγάλο τους αστέρι στην κιθάρα είχε ήδη φύγει από το γκρουπ τον καιρό που διαλύθηκαν στα 1968. Η ομοιότητα μεταξύ της pop των the Who και των the Creation δεν ήταν καθόλου συμπτωματική. Και τα δυό γκρουπ είχαν παραγωγό τον Shel Talmy, ο οποίος ήταν Aμερικανός ομογενής, που έκανε τόσα πολλά για να μπουστάρει τα power chords και τον επιθετικό, άγριο ήχο στην κιθάρα σε πρωτόγνωρα επίπεδα με τους the Kinks και τους the Who στα μέσα του '60. Αρχές του '66 λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ My Generation, ο Talmy βρέθηκε να έχει απομακρυνθεί από την καρέκλα του παραγωγού των the Who, εξαιτίας διοικητικών σκοπιμοτήτων. Γύρω εκεί ξεκίνησε την δική του δισκογραφική την Planet Records. Στους the Creation βρήκε το κατάλληλο "όχημα" για να συνεχίσει να διαμορφώνει την μίξη της σύγχρονης pop και της δριμείας πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής. Όμως οι the Creation δεν ήταν καινούριοι σε αυτό το κομμάτι όταν ο Talmy τους ανέλαβε. Από την εποχή τους ως the Mark Four (1963-1965) είχαν ήδη κυκλοφορήσει μερικά single, κάποια από τα οποία παρουσίαζαν τον μελλοντικό μπασίστα των Kinks, John Dalton. Στο από λίγους γνωστό "I'm Leaving", B' πλευρά από το single "Hurt Me If You Will / I’m Leaving" το 1965, ο Eddie Phillips (κιθαρίστας) "σκίζει" ό,τι πιο ακραίο σε μικροφωνισμό, σολάρισμα κιθάρας είχε παιχτεί ως εκείνη την εποχή.
the Mark Four - I’m Leaving (1965)
Χτισμένο γύρω από το γράψιμο των τραγουδιών από τον Eddie Phillips και τον τραγουδιστή Kenny Pickett, το γκρουπ ήταν ξεκάθαρα στον δρόμο για πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ο Talmy τους έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν, παίρνοντάς τους στο στούντιο μια εβδομάδα αφού είχαν πάει στην σύνθεση της Planet. Εκείνο ακριβώς το καιρό ο Pickett είχε μετονομάσει το γκρουπ σε the Creation. Στο ντεμπούτο single τους "Making Time" (1966), ο Phillips εισήγαγε και σύστησε ένα νέο στοιχείο που απείλησε να ξεπεράσει μέχρι και τους the Who στον τομέα του "πρωτοφανούς", παίζοντας την κιθάρα του με ένα δοξάρι βιολιού. Έτσι προέκυψε ένας αρκετά μοντέρνος τόνος που με την απαραίτητη "διάνθιση" δέσποζε από το σωρό, καθώς ξαφνικά γινόταν έκρηξη πριονίσματος και μουγκρητών, που είχε λίγα έως και κανένα προηγούμενο. Μιλώντας σε ερευνητή της ιστορίας της μουσικής το 1985 ο Shel Talmy 20 χρόνια μετά την συνεργασία του με τους the Creation έχει στοργικές αναμνήσεις. "Ο Eddie Phillips αξίζει να είναι ψηλά ως ένας από τους τεράστιους κιθαρίστες του rock 'n' roll, ωστόσο δύσκολα αναφέρεται από οποιονδήποτε. Ήταν ένας από τους πιο καινοτόμους κιθαρίστες που έχω συναντήσει τυχαία. Ο Jimmy Page "έκλεψε" την καινοτομία του αυτή με το δοξάρι. Ο Eddie ήταν πρωτοφανής". Σύμφωνα με τον Talmy αυτό το παίξιμο προήλθε από εύνοια της τύχης που συχνά παίζει ρόλο στις καινοτομίες του rock 'n' roll. "Νομίζω ότι έκανε εξάσκηση στην κιθάρα σε κάποιου το σπίτι και έτυχε να βρίσκεται ένα δοξάρι βιολιού εκεί γύρω. Το μάζεψε και άρχισε να παίζει με αυτό. Τότε φώναξα: Ω Χριστέ μου! Ποτέ δεν έχω ακούσει παρόμοιο ήχο. Έτσι φτάσαμε στο "Making Time". Και φυσικά ο Page την παρουσίασε ως δική του ανακάλυψη αργότερα". Φωτογραφίες της εποχής δείχνουν τον Phillips αυστηρό να χαιδεύει τις χορδές της ηλεκτρικής κιθάρας του με το δοξάρι, με την αφοσίωση ενός πραγματικού μαέστρου.
Η πατέντα δεν διέφυγε της προσοχής του Jimmy Page, ο οποίος ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το δοξάρι του βιολιού και να παίζει κατά την τελευταία περίοδο των the Yardbirds, και να προχωράει την τεχνική σε νέα επίπεδα τέρψης με τους Led Zeppelin. Ωστόσο δεν στάθηκε δυνατόν το "Making Time" να φτάσει ψηλότερα από το νο49 στα Αγγλικά chart. Το δεύτερο single "Painter Man", ήταν μια πιο εμπορική προσπάθεια αν και ο Phillips πρόσθεσε σκόπιμα στριγκλίσματα με την κιθάρα του. Στο live η επίδραση μεγενθύθηκε όταν ο Phillips ζωγράφισε με σπρέυ ένα μεγάλο καμβά πάνω στη σκηνή κατά την διάρκεια του τραγουδιού. Στην κορύφωση θα του έβαζε φωτιά ή θα το έσκιζε σε μικρά κομμάτια με το δοξάρι του βιολιού. Ο δίσκος έφτασε το νο 36, αλλά η μπάντα δεν απόκτησε το τόσο αναγκαίο χιτ, καθώς στις εποχές πριν τα άλμπουμ, αυτό ήταν απαραίτητο για να επιβιώσει ένα γκρουπ. Πρώτα-πρώτα η Planet φαλίρισε. Αν και μπόρεσαν να προσαρτηθούν στην Polydor αρκετά γρήγορα, στο ενδιάμεσο η μπάντα είχε πολλές αλλαγές προσωπικού. Τον χρόνο που ξανάρχισαν να ηχογραφούν ο Pickett έφυγε και χάθηκε η δυναμική που είχε το γκρουπ. O Phillips θα ηχογραφούσε τρία ακόμα single με το γκρουπ όπως επίσης και ένα άλμπουμ (εκδόθηκε μόνο στην Γερμανία, την Ολλανδία και την Σκανδιναβία). Αν και αυτές ήταν αρκετά αξιόλογες προσπάθειες με crunching κιθάρες, η αποτυχία να συναγωνιστούν τους the Who δεν μπορεί να αποδοθεί ολοκληρωτικά στην κακή τύχη. Εντελώς απλά, τo επίπεδο γραψίματος των τραγουδιών τους δεν ήταν κοντά στο επίπεδο των the Who, υπολειπόμενα το πνεύμα του Townshend και του Entwistle καθώς και το επιμελές "αγγίστρωμα" στην pop. Οι κεφάτες αρμονίες και οι ιμπρεσιονιστικοί στίχοι ("Biff Bang Pow" που ήταν ένα από τα τραγούδια δεύτερης πλευράς single), ήταν αυστηρά στην παραδοσιακή pop-art.
Biff Bang Pow (1966)
Αλλά συχνά κανείς θα βρεί κάποιον να περιμένει για το σόλο του Eddie Phillips, το συστατικό που βγάζει την "συνταγή" πέρα από τα συνηθισμένα. Για να το θέσουμε διαφορετικά, αν στους the Who το παίξιμο της κιθάρας του Townshend ήταν το κερασάκι στην τούρτα, στους the Creation η κιθάρα του Phillips ήταν η τούρτα και δεν ήταν και τόσο μεγάλη. Παρά την επιτυχία τους στην Ευρώπη (ιδιαιτέρως στην Γερμανία) οι the Creation βρήκαν στην Αγγλία τα μαγαζιά κλειστά. Ο Phillips έφυγε πριν το τέλος του 1967, η μπάντα διαλύθηκε λίγο μετά από αυτό. Σχεδόν αμέσως ωστόσο, επανενώθηκαν με διαφορετική σύνθεση. O Pickett ξαναμπήκε στο γκρουπ, αλλά ο Phillips έχοντας δει αρκετά, εγκατέλειψε την μουσική, για να οδηγεί ένα...λεωφορείο.
Η αντικατάστασή του ήταν ο Ronnie Wood, φρέσκος από το πέρασμά του από το γκρουπ του Jeff Beck. Οι the Creation συνέχισαν για μερικούς μήνες καταφέρνοντας να βγάλουν αρκετά αξιόλογα κομμάτια στο στούντιο. Ο Kenny Pickett έγινε roadie (υπεύθυνος για εξοπλισμό) στους Led Zeppelin πριν ξεκινήσει το γράψιμο τραγουδιών. Ο Eddie Phillips συνέχισε να οδηγεί λεωφορείο και κυκλοφόρησε μερικά single που ελάχιστοι έχουν ακούσει στα τέλη του '70. O Ronnie Wood αντίθετα έσμιξε με τον τραγουδιστή των Jeff Beck Group, τον Rod Stewart στους the Faces. O Wood δεν ήταν στους the Creation κατά την επανένωσή τους το 1994. Ένα νέο κύμα θαυμαστών λάτρεψε τους the Creation σαν είδωλα. Ένας από αυτούς ο Alan McGee, εμπνεύστηκε επαρκώς ώστε να ονομάσει την δισκογραφική του εταιρεία Creation. H εταιρεία έγινε μια από τις πιο επιτυχημένες δισκογραφικές στην Αγγλία με αντικείμενο την εναλλακτική ροκ και ο McGee πήρε τα ρίσκα του να ηχογραφήσει ένα νέο single με την μπάντα, μαζί με Phillps και Pickett "Συνεχώς εκπλήσσομαι με τον αριθμό των ανθρώπων που πραγματικά γνωρίζουν ποιοί είναι οι the Creation. Έχουν ένα cult κοινό. Ήταν τεράστιοι στην Ευρώπη, ξέρετε, στο μεγαλύτερο μέρος της, εκτός της Γαλλίας. Ποτέ δεν τα κατάφεραν στην Αγγλία και δημιούργησαν ένα σωρό μπάντες που αποφάσισαν να διαλύσουν στο τέλος. Δεν μπορούσα να τους κρατήσω μαζί. Προσπάθησα, είπα σταθείτε, νομίζω εδώ είμαστε. Αλλά ο Kenny ήθελε να φύγει και έκανε αυτό που ήθελε. Με τον Eddie τσακώνονταν επίσης. Είχαν μια προσωπική διαμάχη. Μέχρι βέβαια να γίνουν ξανά καλοί φίλοι".
Life Is Just Beginning (1967)
How Does It Feel To Feel (1968)
Επίλογος
Θα δυσκολευόταν κάποιος να βρει ένα άλμπουμ των the Graham Bond Organization ή των the Creation στα ράφια ενός δισκάδικου. Οι πρώτοι πολύ blues για εμπορική επιτυχία. Οι δεύτεροι απλά τόσο άτυχοι. Όμως οι Cream θα μπορούσαν ίσως να μην έχουν συμβεί ποτέ. Ενώ οι the Who και Led Zeppelin θα μπορούσε να ακούγονταν κάπως διαφορετικά. Έχοντας διαβάσει το παλαιότερο άρθρο για τους Graham Bond Organization καθώς και το παρόν ξέρετε το γιατί.
Βασίλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου