THE HUMAN BEAST

Hard-Rock Psych Oddities

Παρουσιάζοντας παράξενη, πλην εκφραστική κιθάρα από τον Gillies Buchan, καινοτόμο μπάσο και ανατριχιαστικά φωνητικά!!!! (τα θαυμαστικά για την άρθρωση), από τον Edward Jones και παίξιμο στα ντραμς όπως πιθανώς ποτέ δεν έχετε ακούσει σε ψυχεδελικό δίσκο, από τον 16-χρονο John Ramsey, αυτό το άλμπουμ είναι εκρηκτικό από την αρχή ως το τέλος. Προσωπικά χρειάστηκε να το ακούσω παραπάνω από μία φορά για να συνειδητοποιήσω ότι κάθε φορά ανακαλύπτω και περισσότερα πράγματα που κάνουν αυτό το άλμπουμ μοναδικό ή απλά ότι σίγουρα υπάρχει σοβαρός λόγος που μία ορίτζιναλ κόπια έφτασε να κοστίζει σήμερα τόσα πολλά χρήματα.

Reality Presented As An Alternative (1970)

Volume One (Decca SKL 5053) 11/70

Ένας αλλόκοτος ήχος στην κιθάρα από τον Gillies Buchan, με την υποστήριξη του Edward Jones στο μπάσο και του John Ramsey στα ντραμς. Οι Gillies και Edward τραγουδούν μάλλον flat και ο David McNiven προσθέτει κλαρινέτο σε ένα τρακ. Όλα ακούγονται περίεργα.

Τίποτα δεν ακούγεται όπως αυτός ο hard-rock δίσκος που παίζει αυτό το παράξενο τρίο από το Εδιμβούργο, του οποίου το εξώφυλλο μάλλον κάνει μία καλή περιγραφή του εξίσου περίεργου περιεχόμενου του. 

Ηχογραφημένο μέσα σε 12 συνεχόμενες ώρες τον Δεκέμβριο του 1969 στο Λονδίνο, αποτελεί μία ενδιαφέρουσα υπενθύμιση ότι το heavy metal ήδη από τα 60'ς βρισκόταν προ των πυλών.

Naked Breakfast (1970)

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο απόκοσμο, μυστικιστικό "Appearance Is Everything, Style Is A Way of Living", στο άγριο, συναρπαστικό "Brush With The Midnight Butterfly" και στην βάναυση εκδοχή του "Maybe Someday" των The Incredible String Band, η οποία ταλαντεύεται κολασμένα για λίγο πριν κατέλθει σε ένα πανδαιμόνιο ανατολίτικης κιθάρας.

Appearance Is Everything, Style Is A Way of Living (1970)

Τα δύο τελευταία τρακ έχουν ίχνη βιασύνης, αλλά το άλμπουμ ήδη είναι ένα μικρό κλασικό, παρόλο που η μπάντα το μισεί! μέχρι τις μέρες μας. Ο λόγος; Προφανώς ήταν πολύ πιο εκρηκτικοί στα live τους. Σαν υποσημείωση, το πραγματικό τους όνομα ήταν Skin, αλλά η Decca τους ανάγκασε να αλλάξουν το όνομα τους, επειδή στο Λονδίνο υπήρχε ακόμα μία μπάντα με το ίδιο όνομα. Στο οπισθόφυλλο φαίνεται καθαρά ότι υφίσταται και μονοφωνική κόπια, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να βρεθεί.

Maybe Someday (1970)

Ηχογραφημένο κάτω από όχι και ιδανικές συνθήκες, κατά την διάρκεια ενός και μοναδικού μεταμεσονύκτιου session, η μοναδική κυκλοφορία των The Human Beast είναι ένα αδιάκοπο ταξίδι σε σκοτεινά, καταχθόνια ακουστικά πεδία. Το ανεπιτήδευτο παίξιμο στα ντραμς και στο μπάσο δημιουργεί ένα ιδανικό φόντο για την αιχμηρή lead κιθάρα του Gillies Buchan και για κάποια αλα Jack Bruce φωνητικά.

Circle Of The Night (1970)

Σε συνδυασμό με κυνικούς, υπαρξιστικούς στίχους, το αποτέλεσμα έχει μία αίσθηση κάθαρσης, σχεδόν σαν τελετουργικό και πράγματι κάποια από τα τραγούδια είχαν γραφτεί για μία θεατρική παραγωγή στην πόλη που έδρευε η μπάντα μας. Τα πιο εσωτερικά κομμάτια του Disraeli Gears παρέχουν ένα φανερό μοντέλο, αλλά μιλάμε για τρία χρόνια μετά, κατά την διάρκεια των οποίων το δυναμικό τρίο είχε αναπτύξει την μουσική του πολύ πιο ελεύθερα και με ακόμα πιο σκοτεινό mood. 

Brush With The Midnight Butterfly (1970)

Ίσως η ουσία στους The Human Beast να βρίσκεται στο απίστευτο πέρασμα στο "Appearance Is Everything, Style Is A Way of Living", όπου η wah-wah του Gillies Buchan πυροδοτεί ένα σατανικό, σαρκαστικό γέλιο στον ακροατή, όταν ακούσει την ανακοίνωση "appearance is nothing". Μακριά από τις υποκρισίες της περιόδου, αυτό το απίστευτο άλμπουμ στέκεται μαζί με το Unchained του Elias Hulk, σαν η φλόγα για μία πορεία που θα ακολουθούσαν στην συνέχεια περισσότερες hard rock μπάντες της Αγγλίας. Τι κρίμα που δεν υπήρξε ποτέ Volume Two...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ