COLD BLOOD 

Confluence of Sounds

Οι Cold Blood ήταν ανάμεσα στις πρωτοπόρες μπάντες στον ήχο που θα καθιερωνόταν από γκρουπ όπως οι Blood Sweat and Tears, Chicago, κλπ. Η μπάντα μέσα από διάφορες ενσαρκώσεις στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων παραμένει ενεργή στις μέρες μας με την Lydia Pense στα φωνητικά.

I'll Be Long Gone (1973)

Cold Blood (San Francisco SD 200) 12/69

Ένα ιδιαίτερα δυναμικό ντεμπούτο από αυτό το γκρουπ των 9 ατόμων από το Σαν Φρανσίσκο, που καυχιέται ότι έχει δύο τρομπετίστες και δύο σαξοφωνίστες, όπως επίσης και μία απίθανη τραγουδίστρια, την Lydia Pense-βασικά την Janis Joplin χωρίς τη συναισθηματική φόρτιση. Όλα τα κομμάτια (και τα επτά) είναι διασκευές, συμπεριλαμβανομένης μίας τρομερής βερσιόν του Willie Dixon, το "I Just Want to Make Love to You", με ένα soulful groove και εμπρηστική τρομπέτα και σαξόφωνο.

If You Will (1969)

Είναι αλήθεια ευχάριστο να ακούς κάποιον να μεταχειρίζεται με τόσο σεβασμό το τραγούδι. Άλλα τρακς είναι τα ζωηρά "Watch Your Step" και "You Got Me Hummin'", αλλά πρόκειται πράγματι για brass-rock στα καλύτερά του και συστήνεται ανεπιφύλακτα. Θα πρέπει πραγματικά να ήταν τρομεροί στα live τους.

I Just Want To Make Love To You (1969)

Live ή σε ηχογράφηση, η Lydia Pense είναι πολλά χιλιόμετρα μακριά από το υλικό της και όταν τραγουδάς τραγούδια όπως το "I Just Want to Make Love to You" του Willie Dixon, απλά το να καταλάβεις τις μικροδιαφορές δεν είναι αρκετό. Πρέπει να τις αισθανθείς. Το όλο άλμπουμ είναι κάπως έτσι.

You Got Me Hummin' (1969)

Η δυναμική τραγουδίστρια των Cold Blood συχνά συγκρίνεται με την Janis Joplin και το στυλ που παίζει η μπάντα είναι μάλλον παρόμοιο με αυτό στο Kozmic Blues της Janis.

I'm a Good Woman (1969)

Είναι ένα καλό άλμπουμ με μία δυνατή West Coast ευαισθησία, καλά ενσωματωμένα στοιχεία soul και blues και κάποια ωραία δουλειά περιοδικά, από την κιθάρα και το όργανο. Ωστόσο, αν κάποιος αντιπαθεί τα πνευστά πρέπει να το αποφύγει μιάς και κάθε κομμάτι κυριαρχείται από αυτά.

Sisyphus (San Fransisco SD 205) 3/71

Αισθάνομαι ιδιαίτερα ευχάριστα όταν ακούω το δεύτερο άλμπουμ των Cold Blood. Πολύ στην soul, η πορεία εδώ έχει σφυρηλατηθεί καλά, αν και κάπως συμβατικά και το λιγότερο παρουσιάζει μία πολύ ενεργητική δουλειά σε όλη την διάρκεια.

Funky On My Back (1971)

Το "Shop Talk" και το "Funky On My Back", είναι πολύ καυτά θέματα, όπως και τα τρία τελευταία κομμάτια, ιδιαιτέρως το "Too Many People". Αλλά το "Your Good Thing" είναι το αγαπημένο μου. Μία εντελώς αισθαντική παρουσίαση της μπαλάντας της Mable John, με το πνεύμα της Lydia Pense και των Pointer Sisters που κάνουν backing vocals...
Ακόμα, για τους Cold Blood, (με έκπληξη) είναι λίγα μόνο στοιχεία για να τους ξεχωρίσουν πάρα πολύ από τις ορδές των μεγάλων rock γκρουπ.

Shop Talk (1971)

Το κομμάτι που ανοίγει "Shop Talk" είναι ένα λαμπρό jazzy τζαμ και πολύ πιό άγριο από οτιδήποτε υπήρχε στο πρώτο άλμπουμ τους. Άλλο ένα highlight είναι το hard rock "I Can't Say", αν και έχοντας στα φωνητικά έναν από τους άντρες του σχήματος μειώνει τον αντίκτυπό του. Αλλού, το LP είναι παρόμοιο με το προκάτοχο, αν και νύξεις από το επόμενο, πιό λουστραρισμένο στυλ τους ελοχεύει. Αυτό είναι το μοναδικό τους άλμπουμ σχεδόν ολοκληρωτικά γραμμένο από τους ίδιους.

I Can't Say (1971)

Θυμίζοντας απίστευτα την εποχή της αρχής του '70 στην Αμερική, έρχεται σαν soundtrack σε κάποιες όχι πολύ γνωστές ταινίες της εποχής. Είναι ένα περιστασιακά δύσκολο μίγμα στυλ, που δουλεύει καλύτερα με τον ήχο των πνευστών και απογειώνεται λίγο όταν στρέφονται προς τα εδάφη των blues.

Your Good Thing (1971)

Ο τομέας των πνευστών δημιουργεί κάποιo σταθερό groove και ο κιθαρίστας είναι πρώτης τάξεως. Παρεμπιπτόντως γνωρίζοντας ποιός ήταν ο Σίσυφος, δεν αντιλαμβάνομαι την σχέση του με αυτό το άλμπουμ. Και τα δύο πρώτα άλμπουμ των Cold Blood κυκλοφόρησαν και στην Αγγλία.

First Taste of Sin (Reprise MS 2074) 1972

Visions (1972)

Το τρίτο τους άλμπουμ είναι ακόμα ένα καλό άλμπουμ, χωρίς μεγάλη απόκλιση από ότι είχε συμβεί πριν.

Valdez In The Country (1972)

Αυτή τη φορά o Donny Hathaway έκανε την παραγωγή, έπαιξε λίγο keyboards και συνεισέφερε ένα τρακ και ένα άριστο instrumental.

Inside Your Soul (1972)

Ακόμα μία φορά αναρωτιέμαι γιατί δεν αναλαμβάνει όλα τα φωνητικά η Lydia Pense.

Thriller!(Reprise MS 2130) 1973

Άστοχος ο τίτλος, από τη στιγμή που είναι μακράν το λιγότερο συναρπαστικό τους άλμπουμ.

Baby I Love You (1973)

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση κακό, χάρη στην εξαιρετική ερμηνεία και στην μουσικότητα, αλλά αυτά τα jazz/funk groove και οι soulful μπαλάντες είναι λίγο απίθανο να κάνουν το αίμα των περισσοτέρων ακροατών να βράσει. Με όλα τα κομμάτια-εκτός από ένα-διασκευές (με το μοναδικό ορίτζιναλ να είναι κάτω των 5 λεπτών), δεν είναι ένας δίσκος με πολύ προσωπικότητα, αν και είναι μόνο μία φορά εντελώς αδιάφορος στο "You Are the Sunshine of My Life".

Lydia (Warner Brothers 2806) 1974

 Αν και δεν είναι ιδιαίτερα διαφορετικό από το Thriller! είναι χαλαρό, λαμπερό, αποστειρωμένο, εμπορικό και σχεδόν τα πάντα εδώ είναι διασκευές-είναι το λιγότερο πολύ πιό ευχάριστο και τα τραγούδια πιό μικρά σε διάρκεια. Υπάρχουν μερικές ωραίες πινελιές εδώ, συμπεριλαμβανομένης της απροσδόκητης heavy κιθάρας στο παρακάτω θέμα

When It's Over (1974)

αλλά όλα τα ίχνη των ορίτζιναλ West Coast στηριγμάτων είναι καιρός που έχουν εξαφανιστεί.


Lydia Pense & Cold Blood (ABC L 5172) 1976

I Love You More Than You'll Ever Know (1976)

Το "Medley" που ανοίγει το δίσκο με τα "We Came Down Here" και "Cold Blood Smokin'" είναι ένα υψηλής ενέργειας funk τζαμ το οποίο υπονομεύτηκε από τον παραγωγό Bob Monaco με την λεπτή και φθηνή παραγωγή που μοιάζει να μειώνει κάθε μπάσο στο μίνιμουμ.

Back Here Again (1976)

Με έναν διαφορετικό άνθρωπο στην παραγωγή και τον πόθο να κάνουν καλή μουσική αντί καλά χρήματα, αυτός θα μπορούσε να είναι ένας πρώτης ποιότητας δίσκος. Αυτό ήταν και το LP που σηματοδότησε το τέλος εκείνης της περιόδου του γκρουπ.

Cold Blood

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ