MUSIC OVER SIX CENTURIES

SAVAGE REPUBLIC

ΥΒΡΙΔΙΑ ΤΟΥ POST-PUNK (PART 2)

Για μία κίνηση που θεωρητικά παρείχε πολλές εναλλακτικές στο mainstream, το "alternative rock" της δεκαετίας του '80, σίγουρα παρήγαγε πολλές μπάντες που ακούγονταν αρκετά παρόμοιες μεταξύ τους. Αυτό οδήγησε σε μία βέβαιη απελπισία, του να πρέπει να διαφέρει η μία από την άλλη, καθώς η underground μουσική έψαχνε νέα πεδία εξερεύνησης. Επομένως ίσως, κατανοητά, ταλαντευτείτε να αμφισβητήσετε την περιγραφή του Ethan Port για την μπάντα του, τους Savage Republic, (σε ένα άρθρο του 1986 της Option), ως ένας συνδυασμός από Θιβετιανούς Βουδιστικούς ψαλμούς, ένας δίσκος των Beatles, ένας δίσκος των Pink Floyd, των Throbbing Crystals και των Einstürzende Neubauten και το σήμα στην τηλεόραση. Δεν είναι η πιο ακριβής ή λαχταριστή θα έλεγα συνταγή.

Film Noir

Αλλά το γεγονός ήταν ότι οι Savage Republic δεν ακούγονταν στ'αλήθεια όπως κανένας άλλος πριν ή από τότε και μετά. Για αυτούς που ήθελαν βιομηχανικό (industrial) rock χωρίς το ασταμάτητο τρύπημα του κομπρεσέρ από μπάντες όπως οι Einstürzende Neubauten και οι Throbbing Crystals, οι Savage Republic σου έδιναν μεγαλύτερη ποικιλία και περισσότερες κιθάρες. Για αυτούς που "προσκύνησαν" στην Church of the Sonic Guitar και ήθελαν ένα μεταμοντέρνο είδος ψυχεδελικής μουσικής του '80, οι Savage Republic σου έδιναν αυτό και βιομηχανικό (industrial) ήχο. Ο ήχος (φασαρία) όμως και οι μελωδικές κιθάρες δεν έδεναν πάντα, πράγμα που σημαίνει ότι θα ήταν δύσκολο να βρεις ακροατές, ακόμα και αφοσιωμένους φαν τους, που θα ήταν εύκολο να "περάσουν" μέσα από τα άλμπουμ τους χωρίς να πατήσουν το pause ή το skip. Αν όχι τίποτα άλλο, είναι ένας φόρος τιμής στον σκοπό της μπάντας, όπως το θέτει ο κιθαρίστας Bruce Licher "κάνουμε κάθε τραγούδι να είναι τόσο διαφορετικό όσο γίνεται από τα υπόλοιπα. Έτσι θα είχαμε ένα τραγούδι όπου παίζαμε δύο μπάσα, ντραμς και κρουστά, χωρίς κιθάρες βάζοντας το ένα μπασο σε παραμόρφωση. Και μετά προχωρούσαμε και γράφαμε άλλο κομμάτι που είχε δύο κιθάρες, ντραμς και keyboards χωρίς καθόλου μπάσο. Και μετά είχαμε άλλα τραγούδια που είχαν μόνο κρουστά και ψαλμωδίες. Η σκέψη ήταν να κρατήσουμε ζωντανό το ενδιαφέρον. Να συνεχίσουμε να εξερευνούμε και να βρίσκουμε νέους τρόπους να βάζουμε μαζί πράγματα".
Στην πραγματικότητα εκείνη την περίοδο οι Savage Republic θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερο παράξενοι από ότι ήταν, με κιθάρες που μερικές φορές χρειαζόταν να είναι και οι έξι χορδές κουρδισμένες στον ίδιο τόνο ή εμφανίσεις που έδειχναν τον κιθαρίστα/μπασίστα/percussionist Port να καταστρέφει βιβλιοθήκες πάνω στην σκηνή. Ο υπνωτικός βόμβος της κιθάρας των ορχηστρικών τους κομματιών στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του '80 ωστόσο ήταν πολύ μακριά, από την μουσική που οι πρώην μαθητές του UCLA Licher και Mark Erskine ξεκίνησαν το 1980. Χτυπώντας μεταλλικά κρουστά στους αγωγούς κάτω από το πανεπιστήμιο (για τον ιδαίτερο ήχο) το ντουέτο τελικά αναμίχθηκε φτιάχνοντας τους Africa Corps, που έγιναν Savage Republic, μόλις πριν την αρχική τους ηχογράφηση το 1982. H noise-rock ήταν πολύ μεγαλύτερο στοιχείο στις πρώιμες κυκλοφορίες του γκρουπ, καθώς οι μουσικοί χρησιμοποιούσαν δοχεία λαδιού, μεταλλικούς αγωγούς, βαρέλια 55 γαλονιών και παράξενα κουρδισμένες κιθάρες σε αναζήτηση χώρων που καμία "rock" μπάντα δεν είχε ποτέ πατήσει. Σε ένα μεγάλο βαθμό πέτυχαν το σκοπό τους με το πρώτο LP τους Tragic Figures.

Tragic Figures

"Ακόμα επιστρέφω για να ακούσω το Tragic Figures μερικές φορές και σκέφτομαι ότι τίποτα δεν ακούγεται έτσι πριν ή και μετά από αυτό" ισχυρίζεται ο Licher. "Κάθε τραγούδι σε αυτό τον δίσκο είναι τελείως διαφορετικό από κάθε άλλο στον ίδιο δίσκο. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που τον κάνουν μοναδικό". Οι Savage Republic ήταν επίσης αποφασισμένοι να αποφύγουν να επαναλαμβάνονται πάνω στην σκηνή. Πράγματι, επί σκηνής είναι δύσκολα ένας κατάλληλος όρος για να περιγράψεις παραστάσεις στο Κάνσας (όπου ο Port κατέστρεψε εκείνη την βιβλιοθήκη που χρησιμοποιούσε σαν percussion), αλλά και σε ένα οικόπεδο που χρησιμοποιείτο για πάρκινγκ στο Skid Row του Λος Άντζελες, κέντρο των αστέγων, όπου η μπάντα έπαιξε για ένα κοινό αποτελούμενο από πόρνες, χρήστες και άστεγους. O εξωστρεφής Port επίσης έβαλε τα δυνατά του να σπάσει τα σύνορα ανάμεσα σε μια επί σκηνής rock παράστασης και μιας έκφρασης τέχνης καίγοντας κάδους σκουπιδιών γεμάτους με φύλλα πάμπας. Σύμφωνα με τον Licher, "Όταν πρωτο-ξεκινήσαμε, κάθε φορά κάναμε διαφορετικό σόου για περίπου τον πρώτο χρόνο ή κάτι τέτοιο, θα παίζαμε κάτι που ποτέ πριν δεν είχαμε παίξει live ή θα ξαναδουλεύαμε ένα τραγούδι, έτσι ώστε να είναι διαφορετικό από ότι το είχαμε παίξει την προηγούμενη φορά. Πάντα θέλαμε να έχουμε κάτι καινούριο κάθε φορά που παίζαμε". Και θα μπορούσε να πρόσθετε, να κάνουμε δίσκους που φυσικά θα έδειχναν διαφορετικοί από οτιδήποτε άλλο. Οι περισσότερες κυκλοφορίες των Savage Republic έγιναν στην δισκογραφική (ακόμα ενεργή) του Licher, Independent Project Records. Πράγματι η καλλιτεχνική επιμέλεια της IPR θα κέρδιζε μια πρόταση για Grammy για το πρώτο άλμπουμ των Camper Van Beethoven, (Telephone Free Landslide Victory), όπως και για το πρώτο άλμπουμ των For Against, (Echelons), αλλά επίσης είχαν πελάτες όπως οι REM που είχαν την IPR να κάνει μία από τις Χριστουγεννιάτικες κυκλοφορίες για το fan club τους. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, η μπάντα άρχισε να τραβάει σε διαφορετικές κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα την αποχώρηση κάποιων original μελών και την ανάπτυξη σε ένα πιο προσβάσιμο, ορχηστρικό, κιθαριστικά προσανατολισμένο ήχο. Αυτό δυνάμωσε την δουλειά τους, καθώς οι κιθάρες που χρησιμοποιούνται με βόμβο, δημιουργούν μια υπνωτική και σαγηνευτική μοντέρνα ψυχεδελική μουσική, με δυνατά στοιχεία από surf ήχους αλλά και ήχους της Μέσης Ανατολής. Το Ceremonial (1985) είναι πιθανόν το δυνατότερό τους trance-rock .

Ceremonial

Η εμπορική επιτυχία (ακόμα και με τα στάνταρ της εναλλακτικής rock) δεν υπήρξε ποτέ κάτι που θα απασχολούσε την μπάντα. Θα βασίζονταν πάντοτε σε ένα αρκετά πολυάσχολο live πρόγραμμα στο underground κύκλωμα και απροσδόκητα μεγάλο κοινό σε χώρες όπως η Ελλάδα μας, όπου θα μπορούσαν να ξεπουλήσουν σε μερικά από τα μεγαλύτερα κλαμπ. Ο Thom Fuhrmann είχε πει “Η σχέση του γκρουπ με την Ελλάδα προέκυψε τυχαία, όταν ο Bruce αποφάσισε οι Savage Republic να διασκευάσουν τον «Αντώνη» του Θεοδωράκη. Πρώτη φορά παίξαμε στην Ελλάδα το 1987, ενώ επιστρέψαμε έναν χρόνο αργότερα για να ηχογραφήσουμε το Customs. Ερωτεύτηκα τους ανθρώπους της Ελλάδας και τον πολιτισμό τους. Τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα επιστρέψω για να ηχογραφήσω ακόμα έναν δίσκο. Δεν θυμάμαι πόσες φορές έχουμε εμφανιστεί ζωντανά στην Ελλάδα, όμως σίγουρα αποτελεί το αγαπημένο μας συναυλιακό μέρος στον κόσμο, το σπίτι μας όταν βρισκόμαστε μακριά από το δικό μας…”.

Song for Adonis

Αλλά στα τέλη του '80 η μπάντα άρχισε να διαλύεται, καθώς διάφορα μέλη ήθελαν να ακολουθήσουν διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο Bruce Licher είναι ο μόνος μόνιμος στα πολλά line-up του γκρουπ και η απόφασή του να μετακινηθεί αποτελεσματικά κατέστρεψε την συνέχεια του σχήματος. Ο Licher που έπαιξε ορχηστρικό πειραματικό rock με τους Scenic, εξηγεί, "Προσωπικά τα ενδιαφέροντά μου ακουμπάνε πιο πολύ στο ορχηστρικό υλικό, όπως πολύ καλά φαίνεται από ότι έχω κάνει. Στο πρώτο άλμπουμ ήμουν πολύ στο industrial, στους βιομηχανικούς θορύβους εκείνης της εποχής, όπως οι Throbbing Gristle περίπου. Νομίζω ότι ήταν αλήθεια σημαντικό να βγάλουμε προς τα έξω κάτι επιθετικό που θα μπορούσες να κάνεις χτυπώντας ένα κομμάτι μέταλλο. Τελικά έφτασα στο σημείο να αισθανθώ ότι "όχι αυτό το έχω κάνει δεν χρειάζομαι πια να το κάνω ξανά". "Αισθάνθηκα ότι τα μακρύτερα σε διάρκεια και πιο ορχηστρικά κομμάτια ήταν ο χώρος που έπρεπε να μπω πιο βαθιά και βίωσα κάποια πιο ώριμα συναισθήματα. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που η μπάντα πέρασε μέσα από τόσες μεταλλάξεις. Και γιατί τελικά διαλυθήκαμε ήταν επειδή υπήρχαν άλλα μέλη της μπάντας που επιθυμούσαν να συνεχίσουν αυτό το επιθετικό στυλ". "Ο Port και άλλα μέλη, ο Greg Grunke, και ο Thom Fuhrmann", σημειώνει ο Licher "συνέχισαν να δουλεύουν μαζί, και ήθελαν να χρησιμοποιούν το όνομα του γκρουπ. Εγώ αποφασιστικά τους συμβούλεψα να μην το κάνουν. Τους είπα ότι θα έπρεπε να προσπαθήσουν να τα βγάλουν πέρα με κάτι δικό τους. Αυτοί με "έγραψαν" για λίγο αλλά όλοι είμαστε φίλοι τώρα πια".

Varvakios

Οι τωρινές μπάντες της IPR όπως οι Scenic και οι Tone Sustain σηκώνουν κάποια προσομοίωση με τους Savage Republic στην χρήση των κρεσέντο της post-punk κιθάρας στα ορχηστρικά κομμάτια. Αλλά όπως μας λέει ο Licher υπερήφανα δεν είναι ο ήχος που εύκολα μπορεί κανείς να μιμηθεί. "Δεν είναι όπως οι Nirvana ή οι My Bloody Valentine, κάποια από αυτές τις μπάντες όπου υπάρχουν πλήθος ανθρώπων που λένε ¨Ναι, είναι cool ήχος, θα το κάνουμε". Είναι λίγο πιο διακριτικό με απλά λόγια στους Savage Republic. Oι Savage Republic δεν επηρέασαν τόσο πολύ σε θέμα ήχου, αλλά μόνο στο γεγονός ότι κάναμε κάτι αλήθεια διαφορετικό, ενδιαφέρον και μοναδικό".

Tabula Rasa