FREEDOM

Is More Than A Word

Freedom is 

more than a word sounding in the distance 

more than a child kicking in the womb 

more than tears falling over lifes' changes

freedom is 

to understand we're all the same 

we fall like rain upon this land to feed the earth..

Laurence Craig-Green

Enchanted Wood (1969)

Nerosubianco (Atlantic ATL 08028) 1969

Έχοντας σχηματιστεί από δύο πρώην μέλη των Procol Harum (τον κιθαρίστα Ray Royer και τον ντράμερ Bobby Harrison), που αποχώρησαν τον Ιούλιο του 1967, οι Freedom είχαν γρήγορα προσληφθεί για να ηχογραφήσουν το soundtrack για μία Ιταλική uderground ταινία, για μία λευκή γυναίκα που ακολουθείται στους δρόμους της Ρώμης από έναν νέγρο. 

To Be Free (1969)

Το LP που προέκυψε είναι μισο-ψυχεδελικό, έχει πολύ groove και είναι πολύ σπάνιο. Πιθανώς το καλύτερο κομμάτι να είναι το "To Be Free", αλλά στο σύνολο του αξίζει, αν και η ορίτζιναλ κόπια έχει φτωχό ήχο. 

Attraction-Black on White/With You (1969)

Ο τίτλος μεταφράζεται ως "Black on White", συνεπώς αυτός είναι κι ο λόγος που η ταινία μετονομάστηκε για την Αμερικανική κυκλοφορία σε "The Artful Penetration of Barbara".

Freedom at Last (BYG 529325) 1969

Φιλοξενούμενο σε ένα ελκυστικό λουστραρισμένο εξώφυλλο, το πρώτο τους LP είναι καταλλήλως μία ανάμειξη από ορίτζιναλ και διασκευές (Beatles, Howlin' Wolf, Zombies), που εμφανίστηκε μόνο στην Γαλλία και την Γερμανία. 

My Life (1969)

Η μουσική είναι κατηγορηματικά μη ψυχεδελική, ότι κι αν λένε οι εταιρείες και δυστυχώς για το μεγαλύτερο μέρος του δεν έχει να πει κάτι καινούριο. Η αδύνατη παραγωγή δεν βοήθησε-αν η παραγωγή τους άφηνε να ανοίξουν τους ενισχυτές τους, ίσως τώρα κρατούσαμε στα χέρια μας μία διαφορετική πρόταση. 

Can't Stay With Me (1969)

Στο μεγαλύτερο μέρος του είναι blues-rock που με το ένα μάτι βλέπει στην power pop που ήταν τόσο της μόδας τρία χρόνια νωρίτερα και με το άλλο στην αναβίωση των blues στη χώρα τους, αλλά προσπαθώντας να χωρέσει και στο ψυχεδελικό τσουβάλι. 

Cry Baby Cry (1969)

Για να είμαι δίκαιος παρουσιάζει δύο ενδιαφέροντα τραγούδια, το "Fly" και το "Can't Stay With Me", στα οποία το παίξιμο στο πιάνο, το διαπεραστικό όργανο και τα ντραμς φέρνουν στο μυαλό τους Fox ή και τους Apple, αν και δεν είναι τόσο καλοί. 

Fly (1969)

Ωστόσο είναι παρασάγγες μακριά από το "Trying To Get A Glimpse Of You", που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν σε 45άρι.

Freedom (Probe SPBA 6252) 10/70

Heavy αλλά ενδιαφέρουσα μουσική. Το τριμελές γκρουπ μπορεί να τραγουδήσει αρμονικά και καλά. Προέρχονται από το East End του Λονδίνου και η βία της περιοχής αντανακλά στην μουσική αυτή.

Man Made Laws (1970)

Εδώ έχουμε εκπληκτικά θαυμάσια heavy rock μουσική. Όλα τα συστατικά που χρησιμοποιούνται συνήθως βρίσκονται μέσα, όμως τα χρησιμοποιούν με έναν πολύ πιο ελκυστικό τρόπο. Αρκετή χρήση του μπάσου και της lead κιθάρας και οι καινοτομίες γίνονται κατανοητές ακόμα και σε απαίδευτα αυτιά. 

Nobody (1970)

Όσον αφορά στο εξώφυλλο, το κάνει να φαίνεται σαν ακόμα ένας δίσκος της σειράς, στην πραγματικότητα όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Ένα καλοπαιγμένο και διασκεδαστικό άλμπουμ, παρόμοιο με το Cricklewood Green των Ten Years After και επίσης ένας δίσκος που αξίζει να βρίσκεται στην συλλογή κάθε συλλέκτη της καλής μουσικής. 

In Search of Something (1970)

Τα "Ain't No Chance to Score" και "Pretty Woman" είναι πολύ ωραία southern χροιάς κομμάτια, ενώ το "Man Made Laws" είναι ένα απαστράπτον proto-psych κομμάτι, που θα μπορούσε να έχει βγει από το άλμπουμ των Andromeda. 

Pretty Woman (1970)

Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι καλά δομημένη έντονη heavy rock με αχνές progressive πινελιές, όπως φαίνονται στο "Freedom". Φτιαγμένο για να παίζεται δυνατά και πολύ μακριά από το πομπώδες και φορτωμένο υλικό των επόμενων άλμπουμ τους στην Vertigo.

Through the Years (Vertigo 6360 049) 8/71

Τόσο hard όσο πάντα. Τραχιά φωνητικά, ηλεκτρική κιθάρα στο προσκήνιο, μπάσο και ντραμς, αλλά τίποτα που να μην έχει ήδη κάνει την εμφάνιση του. Το κρατάνε δεμένο και με τον τρόπο του ακούγεται καλύτερα από τα συνηθισμένα. Πολύ mood, όμως όχι πολύ μοναδικό.

Freestone (1971)

Έχοντας πάει στην Vertigo, φτιάχνουν αυτήν την όχι πολύ σημαντική συλλογή τραγουδιών. Στυλοβάτες του άλμπουμ, είναι δύο πάνω από το μέσο όρο heavy rock θέματα, το "Freestone" και το "Toe Grabber", 

Toe Grabber (1971)

τα οποία μπλέκουν με επιμονή riff που αιχμαλωτίζουν το αυτί, και αξιόλογα blues φωνητικά, αλλά τα υπόλοιπα ανάμεσα στο πρώτο και το τελευταίο κομμάτια του άλμπουμ είναι στάνταρ pub rock. 

Is More Than A Word (Vertigo 6360 072) 1972

Συχνά κακολογείται ως ένα από τα χειρότερα άλμπουμ της Vertigo, όμως στην πραγματικότητα του αξίζει πιο βαθιά έρευνα. Ακούστε και κρίνετε:

Direction (1972)

Το "Together" είναι ένα πολύ ζωντανό κομμάτι, με πολύ wah-wah και βιολί σε στυλ παραδοσιακής folk, ενώ το "Little Miss Louise" είναι ένα αξιαγάπητο blues. Το "Brainbox Jam" αρχίζει καλά, με wah-wah και εφέ σαν να ακούς Isaac Hayes, αλλά είναι πολύ μεγάλης διάρκειας.

Together (1972)

Το τραγούδι που ανοίγει την Β'πλευρά "Direction" είναι ένα αξιόλογο αργό θέμα που εκρήγνυται με ένα υπέροχο κιθαριστικό σόλο και στο στάνταρ "Going Down" έχει δοθεί μία αξιόλογη heavy metal αλλαγή ύφους. 

Dream (1972)

Γενικά ένα άλμπουμ πολύ καλύτερο από ότι θα περίμενε κανείς να ακούσει. Το πολύ καλό γκρουπ των Freedom θα έπαυε να υπάρχει μετά από την κυκλοφορία του 4ου άλμπουμ τους μέσα στο 1972. Ο Bobby Harrison πήγε στο γκρουπ των Snafu.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ