SPIROGYRA

The Furthest Point 

Aποκαλούν τους Spirogyra acid folk γκρουπ, αλλά μάλλον μία καλύτερη προσέγγιση είναι "ένα ιδιόμορφο ακουστικό rock γκρουπ". Αρχικά ένα κουαρτέτο με ηγέτη τον Martin Cockerham (έξοχο τραγουδοποιό, αλλά αδύναμο τραγουδιστή) επικουρούμενο από την Barbara Gaskin (όχι τραγουδοποιό, αλλά εξαιρετική τραγουδίστρια).

The Furthest Point (1973)

Η ιστορία της μπάντας μας ξεκινάει το 1967 από το Lancashire. Τότε ο Martin Cockerham μαζί με τον Mark Francis (κιθάρα) σχημάτισαν το ντουέτο που είπαν Spirogyra (προφέρεται Σπάιρο-τζάιρα). Ο Martin στο διάστημα που ακολούθησε μέχρι το καλοκαίρι του 1969, πέρασε από μεγάλες περιπέτειες, περιπλανήθηκε σε Ευρώπη και Ισραήλ μέχρι την Ιερουσαλήμ. Μετά από αυτό επέστρεψε και πήγε στο πανεπιστήμιο του Κεντ, στο Canterbury. Εκεί σχηματίστηκε η μπάντα μας με την μορφή που έχει μείνει γνωστή ως σήμερα. Εκείνες τις ημέρες του flower power. Ο Martin ήταν συμμαθητής με τον, με κλασική εκπαίδευση πιανίστα και βιολιστή, Julian Cusack. Μαζί έκαναν το σχήμα και άρχισαν να κάνουν οντισιόν σε άλλους μουσικούς, ώστε να ολοκληρωθεί η μπάντα. Στο σχήμα προσχώρησαν η εκθαμβωτική και χαρισματική Barbara Gaskin (φωνητικά) και ο μπασίστας Steve Borrill, ένας μεγαλύτερος μαθητής με πολύ μακριά μαλλιά.

Don't Let It Get You (1972)

Την Barbara σύστησε στον Martin ο Steve Hillage (από τους The Egg). O Martin άρχισε να γράφει τραγούδια για την μπάντα. Ήταν οι ημέρες της ψυχεδελικής folk και του πειραματισμού, έτσι ο Martin προσπάθησε να φτάσει τα folk τραγούδια του στα όρια, εισάγοντας νέους παράξενους τόνους. Noίκιασαν ένα μεγάλο σπίτι στο κέντρο του Canterbury, όπου άρχισαν να κάνουν πρόβες. Εκεί σύχναζαν πολλοί μουσικοί και άνθρωποι της τέχνης. Εκεί γνωρίστηκαν με τον Ian Dury, τότε δάσκαλο στο τοπικό Art College. Ακόμα δεν είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως μουσικός και απλά καθόταν και τους άκουγε να παίζουν. Η μπάντα μας γρήγορα έχτισε ένα εντυπωσιακό ρεπερτόριο. Εν τω μεταξύ ο Max Hole, υπεύθυνος των πολιτιστικών στο πανεπιστήμιο είχε προσφερθεί και έγινε ο μάνατζέρ τους. Άρχισε να τους κανονίζει παραστάσεις, σε πανεπιστήμια και κολλέγια σε όλη την χώρα. Στο σχήμα ήρθε σαν roadie και μηχανικός ήχου ο Pete Bell. Κάπου τότε κάνουν δύο demo ηχογραφήσεις για να χρησιμοποιήσει ο μάνατζέρ τους, στην αναζήτηση εταιρείας που έκανε για να υπογράψουν συμβόλαιο. Και πράγματι το πετυχαίνει με την September Productions. Αυτές οι πρώιμες ηχογραφήσεις παρέμειναν επί 30 χρόνια χωρίς να ακουστούν, μέχρι να ανασυρθούν και να γίνουν το 4ο άλμπουμ των Spirogyra, "Burn the Bridges".

Burn the Bridges (2000)

H μπάντα μας κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ τους St. Radigunds, το 1971. Ήταν το όνομα του δρόμου που βρισκόταν το σπίτι που νοίκιαζαν. Παραγωγός ήταν ο Robert Kirby, παραγωγός επίσης του Nick Drake. Η αιθέρια, αγγελική φωνή της Barbara μαζί με την ακατέργαστη φωνή του Martin δίνει ένα σπάνιο αποτέλεσμα που κάνει αυτό το LP αγαπημένο από πολλούς φαν του γκρουπ, γι'αυτό ακριβώς τον λόγο. Οι κριτικοί το υποδέχονται με ενθουσιασμό, ανάμεσα σε όλα τα acid folk άλμπουμ της εποχής.

Cogwheels, Crutches and Cyanide (1971)

Η γραφή των τραγουδιών του Martin καταπιάνεται πρωταρχικά με την αγάπη, αλλά και τους εσωτερικούς στοχασμούς, τα οράματα για το μέλλον και τον σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης. Υπάρχουν μέσα ακούσματα από Pentangle, Curved Air, Incredible String Band και αρμονίες ανάμεσα στις avant-garde μεσαιωνικές προσεγγίσεις και στην ηλεκτρική folk.

We Were A Happy Crew (1971)

Ακολούθησε το Old Boot Wine, στην Pegasus τον Ιούνιο του 1972 και περιλαμβάνει κάποιες όμορφες μπαλάντες, όπως επίσης το κλασικό ακουστικό "Dangerous Dave".

Disraeli's Problem (1972)

Ένα άλμπουμ που ο ήχος ακούγεται αρκετά διαφορετικός σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ. Εδώ έχει μπει ο φίλος του Martin, Mark Francis. Σε αυτό το άλμπουμ παραγωγός είναι ο Max Hole.

A Canterbury Tale (1972)

Το τελευταίο άλμπουμ από εκείνη την περίοδο ήταν στα χνάρια του πρώτου, αλλά αυτή τη φορά ως ντουέτο ο Martin και η Barbara, που έδιναν παραστάσεις τότε. Τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ πήγαν μόνο για την ηχογράφηση. Ο Martin γράφει όλα τα τραγούδια του Bells Boots & Shambles.

Parallel Lines Never Separate (1973)

Οι Spirogyra έδωσαν παραστάσεις επίσης στην Γερμανία και Ολλανδία, όπως και στην Δανία και την Γαλλία. Κι αυτό χάρη στον Max Hole που με το Geoff Jukes, πήγαν σε μία εταιρεία που είχε αναλάβει το μάνατζμεντ διαφόρων γκρουπ, ανάμεσα στα οποία και των Camel.
Όμως ο Julian άφησε την μπάντα για να επιστρέψει στο πανεπιστήμιο. Τότε για λίγο διάστημα προστέθηκε ο Mark Francis, ο οποίος δεν ήταν πρόθυμος να μείνει. Ο Steve αγχώθηκε με την όλη κατάσταση, έτσι έμεινε μόνο ο Martin και η Barbara να κάνουν τουρ στην Αγγλία. Μετά προστέθηκαν οι Rick Biddulph και Jon Gifford στην μπάντα. Η Barbara ανέλαβε το πιάνο, ενώ ο Jon Gifford το σαξόφωνο, το φλάουτο, τη φυσαρμόνικα και ο Rick Biddulph τις κιθάρες και το μπάσο. Ο Rick Biddulph αργότερα έπαιξε με τον Richard Sinclair των Canterbury Caravan, όπως επίσης και ο Steve Borrill και η Barbara στο θαυμάσιο Canterbury γκρουπ Hatfield and the North.

Spiggly / An Everyday Consumption Song (1973)

Κατόπιν ο Martin για λόγους που κι ο ίδιος αδυνατεί να εξηγήσει, άρχισε να ψάχνει το νόημα της ζωής. Από όλο αυτό κατέληξε στην Ινδία, στο Vrindavan, όπου μυήθηκε στο κίνημα του Hare Krishna και έγινε μοναχός και έκοψε εντελώς από φίλους και συγγενείς στην Αγγλία. Όταν επέστρεψε το 1978 ήρθε σε επαφή με την Barbara, με την οποία άρχισαν να δουλεύουν πάνω σε ένα νέο άλμπουμ το Seer's Songs το 1979. Αλλά πριν το τελειώσουν, η Barbara προσκλήθηκε από τον Dave Stewart για να τραγουδήσουν την διασκευή του "It's My Party",  ένα κομμάτι που έμεινε στο νο 1 για 4 εβδομάδες. Αυτό ήταν και το τέλος του άλμπουμ που δεν στάθηκε δυνατόν να ολοκληρωθεί.
O Martin όμως ακολούθησε τη συμβουλή της Barbara και συνέχισε να γράφει τραγούδια.
Πέρασε πολλά χρόνια έξω στο Μπαλί και μετά στην Καλιφόρνια και στη Χαβάη. Κάθε 2-3 χρόνια έγραφε ένα νέο άλμπουμ από τραγούδια. Όμως ποτέ δεν είχε την οικονομική ευχέρεια για να ηχογραφήσει όπως θα έπρεπε κάποιο από αυτά. Μετά από 15 χρόνια στη Χαβάη επέστρεψε στο Λονδίνο. Εκεί άρχισε να γράφει μαζί με τον Mark Francis τραγούδια.

The Sergeant Says (1973)

Μπήκε στο νοσοκομείο για σοβαρά προβλήματα με τους πνεύμονές του, όμως ούτε αυτό τον σταμάτησε από το να γράφει. Από το 2004 έως το 2006 ηχογράφησε με τον Mark ένα νέο CD άλμπουμ το Children's Earth, ενώ κατά το ίδιο χρονικό διάστημα ακόμα ένα νέο CD άλμπουμ το Rainbow Empire εμφανίστηκε. Όπως επίσης και ένα βινύλλιο το Spirogyra 5. Για όλα αυτά εκκρεμούσε μία επανηχογράφηση, μία εκ νέου διαδικασία με τα απαραίτητα στάνταρ, όταν τα οικονομικά θα το επέτρεπαν.

Από την φωτογραφία του 2018 (κάτω), (από μπάντα και μάνατζερ) σε σχέση με αυτήν του 1971, λείπει μόνο η Barbara

Ο Martin έφυγε από την ζωή τον περασμένο χρόνο. Προσπαθούσε να κάνει πράξη ένα όνειρο που είχε να ηχογραφήσει τα τραγούδια που είχε ο ίδιος γράψει για τα τρία νέα άλμπουμ των Spirogyra. Θα ήταν σύμφωνα με τον ίδιο τα καλύτερα άλμπουμ που θα είχαν βγάλει.

Martin Cockerham (1950-2018)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ