🌿🍺🚬♥️ΟΥΣΙΕΣ ΚΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑ 🍸💊💉🚑

Αν νομίζετε ότι τα ναρκωτικά - ή ο αλκοολισμός - και η μουσική συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο Woodstock, αξίζει να πάτε πολύ πιο πίσω, γύρω στον 18ο αιώνα και στην κλασική μουσική ιστορία. Για αιώνες οι μουσικοί χρησιμοποιούσαν ουσίες για να αυξήσουν την έμπνευση και τη δημιουργικότητα, ενώ οι ακροατές για να μεγενθύνουν την απόλαυση που τους δημιουργούσε η μουσική. Η σχέση αυτή αντανακλά επίσης στους στίχους, καθώς και στον τρόπο που αυτοί γράφτηκαν. Εμείς εδώ ξεκινάμε ένα αφιέρωμα σε καλλιτέχνες που τα ναρκωτικά και το ποτό αποτέλεσαν μια ρομαντική στάση ζωής που όμως, σε πολλές περιπτώσεις, αποτέλεσε και το αίτιο του θανάτου τους. 

του Μάνου Φατίση

O Mike Bloomfield ήταν ένας από τους λίγους κιθαρίστες που έγιναν δημοφιλείς στη δεκαετία του 60 χάρη μόνο στη δεξιοτεχνία τους στο παίξιμο της κιθάρας, αφού σπάνια τραγουδούσε πριν από το 1969.
Γεννήθηκε στο Σικάγο το 1943, αλλά δεν έμεινε για πολύ καιρό σε ένα μέρος. Συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς, ανάμεσά τους ο Al Kooper και ο Stephen Stills, ενώ συμμετείχε και στα groups The Paul Butterfield Blues Band (1965-67) και Electric Flag (1967-68). Από το 1969 αποφάσισε να κάνει σόλο καριέρα, χωρίς ωστόσο να λείπουν οι συνεργασίες με άλλα μεγάλα ονόματα του χώρου. Ηχογράφησε και κυκλοφόρησε αρκετούς σόλο δίσκους από το 1969 μέχρι το 1981, χρονιά που βρέθηκε νεκρός (στις 15/2) στο αυτοκίνητό του από υπερβολική δόση ναρκωτικών. To Rolling Stone τον έχει κατατάξει στους 100 σπουδαιότερους κιθαρίστες όλων των εποχών. Το τραγούδι «Cruisin' for a Bruisin'» είναι αυτό που ανοίγει το τελευταίο του album με τον ίδιο τίτλο.

Michael Bloomfield 

του Βασίλη Παπακωνσταντίνου

O Paul Kossoff υπήρξε θρύλος της ηλεκτρικής κιθάρας και lead guitarist των Free, μιας από τις πιο επιδραστικές μπάντες όλων των εποχών, που μεταλαμπάδευσαν μουσικούς και στυλ σε νεώτερα γκρουπ.
Η πρώτη του μπάντα, που έφτιαξε με τον ντράμερ Simon Kirke, λεγόταν Black Cat Bones. Μετά τους θρυλικούς Free, το 1971 με τον Kirke, τον John "Rabbit" Bundrick, και τον Tetsu Yamauchi
έφτιαξαν ένα κουαρτέτο τους Kossoff, Kirke, Tetsu and Rabbit. Ακολούθως μέχρι το 1973 οι Free επανενώθηκαν και έβγαλαν δύο άλμπουμ. Και το 1973 από αυτό το σχήμα ξεπήδησαν δύο τρομερά γκρουπ. Οι Bad Company και οι Back Street Crawler. Οι δεύτεροι ανήκουν στον Kossoff. Από το 2ο άλμπουμ τους το 1976, που κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά το θάνατό του από τα ναρκωτικά και από την τελευταία του δουλειά το τραγούδι που αποτελεί εισαγωγή του πολύ όμορφου δίσκου.

Paul Kossof

Ο Graham Bond συχνά έκανε κόλαση την ζωή του αλλά και όσων βρίσκονταν δίπλα του με την ανευθυνότητά του, τα σκαμπανεβάσματα της άγριας διάθεσης και την αυξανόμενη εμμονή με τον αποκρυφισμό. Ακόμα δε χειρότερα, ξεκίνησε να κατρακυλά και να παρασύρεται στην θανάσιμη δίνη της κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών. Οι επαγγελματικές του δραστηριότητες πάγωσαν, όπως και οι φιλίες του και η υγεία του επιδεινώθηκε πολύ, ήταν τότε που διέπραξε την αποκρουστική αυτοκτονία του στις 8 Μαίου του 1974, στον υπόγειο σταθμό του Finsbury Park. Οι Graham Bond Organization ήταν: Graham Bond, Ginger Baker, Jack Bruce, Dick Heckstall-Smith, Jon Hiseman και John McLaughlin. Περισσότερα στο https://musicoversixcenturies.blogspot.gr/…/graham-bond-los…

Graham Bond

του Θανάση Μέρμηγκα

Δεν είμαστε εμείς που θα μιλήσουμε για το στιλ παιξίματος του Moon, που θα εκθειάσουμε την τεχνική του ή θα πούμε για το πόσο επηρέασε τους υπόλοιπους ντράμερς. Τα πάντα είναι γνωστά σε όλους. Μπήκε, 17χρονος ακόμη, στους WHO και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Όπως επίσης είναι γνωστή η ξέφρενη ζωή του, η "τρέλα" του, η εκκεντρικότητά του και - δυστυχώς - η εξάρτησή του από πάσης φύσεως ουσίες και κυρίως το αλκοόλ. Κι εδώ είναι το σημείο που αφορά το αφιέρωμά μας. Δεν μπόρεσε ποτέ του να "ξεκόψει". Έπινε, έπινε, έπινε. Ούτε το ότι είχε ψηφιστεί μες στους δύο καλύτερους ντράμερ όλων των εποχών, καλυτέρεψε την κατάσταση. Ίσως το αντίθετο. Πέθανε νέος, στις 7/9/1978, μόλις 32 ετών. Ένα βράδυ, γυρνώντας από ενα πάρτι του Paul McCartney με μια φίλη του, ελλείψη αλκοόλ, ήπιε όλο το φάρμακο (32 κάψουλες) που του είχε χορηγήσει ο γιατρός του, για αποτοξίνωση από το ποτό !
Ε, ποιος θα άντεχε...???

Keith Moon 

Άλλη μια μουσική ιδιοφυία που "κάηκε" τόσο νωρίς από ουσίες (LSD κυρίως). Τα λόγια είναι περιττά : Από τους πρωταγωνιστές του underground στην Αγγλία, ιδρυτής των Pink Floyd, αυτός ήταν ο " lunatic", το "crazy diamond". Για αυτόν γράφτηκε το "Wish You Were Here"....Το ότι κατόρθωσε να κάνει δύο σόλο άλμπουμ το '70, δε σημαίνει ότι μπόρεσε να επιστρέψει. "Χτύπησε μπιέλα" οριστικά και τελικά πέθανε - και τυπικά - το 2006 (από καρκίνο στο πάγκρεας- άσχετο !). Άδοξο τέλος ...!!!

Syd Barrett

Κάφρος, κωλόπαιδο, ρεμάλι από τα λίγα. Μεγάλος fun των SEX PISTOLS, επινοητής του pogo dancing (χοροπηδώ-σπρώχνω-χτυπώ). Με "γλύψιμο" στον Rotten κατάφερε και μπήκε στο group, χωρίς να πολυξέρει να παίζει, αλλά έλα που ήθελαν επιγόντως μπασίστα. Απλώς συνδίαζε ομορφιά (!) και punk look, πουλώντας τα σωστά. Γεννήθηκε ως John Simon Ritchie. Πήρε το όνομα "Vicious" από το "μοχθηρό" χάμστερ του John Lydon (τον Sid), που τον δάγκωσε !!! Αλλά είπαμε: ήταν τσογλάνι του κερατά. Από το πολύ stuff μαχαίρωσε την γκόμενά του Nancy. Μετά τον έπιασε κατάθλιψη κι ήθελε να πεθάνει. Φυσικά,με υπερβολική δόση, τα κατάφερε. Τον Φλεβάρη του '79. Ήταν μόλις 22 ετών ! Ο μπάσταρδος ναζιστής άφησε τελικά πίσω του μύθο πολύ μεγαλύτερο από την πορεία και την αξία του. Όλοι ίσα κι όμοια; Αδικίες...

Sid Vicious

Τα καλύτερα γρέζια και οι σπαραχτικότερες κραυγές στη Δύση. Και δεν ήταν ούτε 24 οταν πρωτοτραγούδησε αυτό το τραγούδι ,το 1967, στο Monterey Pop Festival (το κομμάτι είναι της Big Mama Thornton) και τους άφησε όλους άφωνους. Από εκεί και πέρα άρχισε να χτίζεται ο μύθος της.Το καλοκαίρι του '70,με πολλά ..."μπουμπούκια" της εποχής, καβάλησε το Festival Express Train. Λίγο αργότερα,το καταραμένο εκείνο φθινόπωρο, από υπερβολική δόση ναρκωτικών (σε συνδιασμό με παρενέργειες από αλκοόλ), πήρε το "τρένο της μεγάλης φυγής". Νεότατη, μπήκε στο καταραμένο "Club 27". Θεωρείται ίσως η καλύτερη λευκή ερμηνεύτρια των blues και η μεγαλύτερη τραγουδίστρια της ροκ. Πραγματικός μύθος !!!

Janis Joplin

Ακόμη ένας μεγάλος Ιρλανδός. Ίσως ...ο μεγαλύτερος ! Μάγος της blues rock και της κιθάρας .Είχε την πιο φθαρμένη stratocaster στο βασίλειο της μουσικής.(όπως θα δείτε και στο κλιπάκι, και στην ακουστική κιθάρα ...τα ψιλοκατάφερνε). Σεμνός,ηθικός και μετρημένος μια ζωή, αρνήθηκε το αμερικάνικο όνειρο, ακόμη και το να γίνει μέλος των...Rolling Stones ! Δύο ήταν οι μεγάλες του αγάπες: τα blues και το αλκοόλ.Η πρώτη τον ανέδειξε - και τον αγαπήσαμε με μανία. Η δεύτερη τον σκότωσε(14/6/1995).
Το τραγούδι πάντως... προφητικό !

Rory Gallagher

Ο τραγουδοποιός, στιχουργός και ερμηνευτής που ήρθε για να αφήσει το στίγμα του βαθιά χαραγμένο στην ελληνική μουσική σκηνή. Πάντρεψε αβίαστα τους ξενόφερτους ροκ και μπλουζ ήχους με την παραδοσιακή μουσική της χώρας μας. Παρόλο που έζησε μόλις μέχρι την ηλικία των 42 ετών, άφησε πίσω του αξιοσημείωτη μουσική κληρονομιά με αντοχή στον χρόνο και επιρροή στους καλλιτέχνες που ακολούθησαν τα βήματά του. Ήταν ο Παυλάκης μας, που πήρε τη ροκ και την έκανε ένα βαθύτατα προσωπικό μουσικό ιδίωμα, γινόμενος ένας από τους πρωτεργάτες της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Ο πρώτος προσωπικός του δίσκος, ο "ΦΛΟΥ" (1978) - με τους Σπυριδούλα - έγινε θρυλικός και συνώνυμος του ελληνικού ροκ. Από αυτόν και το κομμάτι "Η Ώρα του Stuff", όπου τα γυναικεία φωνητικά ανήκουν στη Δήμητρα Γαλάνη (cameo). Δυστυχώς η εξαρτήσή του απ' τα ναρκωτικά ήταν μεγάλη και τελικά πέθανε στις 6/12/1990, από υπερβολική δόση ηρωίνης. Αθάνατος στις καρδιές μας !

Παύλος Σιδηρόπουλος

Πάμε σε ένα μεγάλο αλλά "άτυχο" - με όλη τη σημασία της λέξης - συγκρότημα. Από κάθε άποψη. Τους CANNED HEAT. Ο βασικός τραγουδιστής και κιθαρίστας τους ήταν ο Alan Wilson. Καλό παληκάρι...και Woodstock πήγε...και δόξα απέκτησε, αλλά κάποια στιγμή έπαθε κατάθλιψη. Μεγάλη. Κι άρχισε τις απόπειρες... Σε μία απ' αυτές, καταναλώνοντας μεγάλη ποσότητα βαρβιτουρικών, τα κατάφερε. Μπήκε κι αυτός (απ΄τους πρώτους) στο Club 27. Κι άνοιξε, εκείνο το φθινόπωρο του '70, τον καταραμένο χορό του θανάτου ! Ο Bob Hite - με το παρατσούκλι "The Bear" - αποτελούσε τον έτερο frontman της μπάντας. Τραγουδούσε, έπαιζε φυσαρμόνικα,... "γεμάτος" τύπος. Αυτός άντεξε λίγο περισσότερο. Για έντεκα χρόνια δηλαδή, όχι πιο πολύ. Στις 5/4/1981, σε κάποιο διάλειμμα ενός live, πήρε, από έναν "φίλο" του γκρουπ, ένα φιαλίδιο με ...άσπρη σκόνη. Τη σνίφαρε στη στιγμή, νομίζοντας ότι ήταν - τι άλλο - κοκαϊνη. Έλα όμως που ήταν ηρωίνη !!! Τουμπάνιασε, μπλάβιασε...και αυτό ήταν. Άλλο ένα άδοξο τέλος...

Alan Wilson

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1970, ο Τζίμι Χέντριξ συνάντησε τη φίλη του, Monika Dannemann, στο ξενοδοχείο "Samarkand" του Νότινγκ Χιλ στο Λονδίνο. Μετά από κατανάλωση αλκοόλ, η Monika οδήγησε τον Χέντριξ στην οικία φίλου τους, όπου παρέμειναν για λίγη ώρα και μετά επέστρεψαν στο διαμέρισμα της, στις τρεις τη νύχτα. Σύμφωνα με τη μοναδική μαρτυρία από τη Dannemann, παρέμειναν άυπνοι μέχρι τις επτά το πρωί, όταν και αποφάσισαν να κοιμηθούν. Τέσσερις ώρες αργότερα, βρήκε τον Χέντριξ ζωντανό αλλά αναίσθητο και χωρίς να μπορεί να ξυπνήσει. Αμέσως, κάλεσε ασθενοφόρο το οποίο έφθασε 18 λεπτά αργότερα και μετέφερε τον Χέντριξ στο νοσοκομείο "St. Mary Abbot's", όπου ανακοινώθηκε ο θάνατος του στις 12:45 της 18ης Σεπτεμβρίου 1970. Η νεκροψία έδειξε ότι ο θάνατος του κιθαρίστα προήλθε από πνευμονική αναρρόφηση του εμετού του και ασφυξία ενώ βρισκόταν υπό την επήρεια βαρβιτουρικών. Αργότερα, η Dannemann αποκάλυψε ότι ο Χέντριξ είχε λάβει εννέα ταμπλέτες "Vesparax", 18 φορές πάνω από την επιτρεπτή δόση. Ο κόσμος της μουσικής δεν θα ήταν πια ο ίδιος...!!!
(Στοίχημα ότι η τελευταία του εικόνα ήταν μία ...μωβ ομίχλη)

Jimmy Hendrix

Πολλές φορές τα πολλά λόγια για κάποιους καλλιτέχνες φαντάζουν περιττά: Ο φίλος και κιθαρίστας του, Lee Underwood, έγραψε το 1977: «Ο Τιμ έκανε για τη φωνή, ό, τι έκανε ο Μάιλς για την τρομπέτα, ο Κόλτρεϊν για το σαξόφωνο, ο Σέσιλ Τέηλορ για το πιάνο και ο Χέντριξ για την κιθάρα». Κάποια αγόρια μεγαλώνουν πιο γρήγορα από κάποια άλλα. Στα δεκαεννιά τους ή τα είκοσι τους χρόνια αντιλαμβάνονται πράγματα τα οποία σε άλλους εμφανίζονται έπειτα από δεκαετίες. Ερωτεύονται, χαίρονται και λυπούνται παράφορα, όλα με την ίδια ταχύτητα: η ζωή βρυχάται πιο δυνατά μέσα τους απ? ό, τι σε άλλους. Ένα τέτοιο αγόρι λένε πως ήταν και ο Τιμ Μπάκλεϋ, αυτό το λεπτό παιδί με τα ανάκατα μαλλιά και τα μάτια που στις φωτογραφίες κοιτάζουν θλιμμένα ακόμα κι όταν ολόκληρο το πρόσωπο χαμογελάει. Ένα πλάσμα που του άρεσε να οδηγεί «ξέφρενα» στην Πόλη των Αγγέλων και που εξιστορούσε χαριτωμένες ψευτιές από δω κι από κει, μεταξύ των οποίων κι ότι τάχα κάποτε ήταν ταξιτζής ! Παρόλα αυτά, στις 29 Ιουνίου του 1975 πεθαίνει σε ηλικία 28 χρονών από υπερβολική δόση ηρωίνης, την οποία του προσέφερε, κατά πως λένε, ένας ...φίλος. Ο ίδιος συνήθιζε να λέει ότι ποτέ δε θα κατάφερνε να πατήσει τα 30. Και...τα κατάφερε !!!

Tim Buckley

Έφτιαξε την πρώτη αυτοσχέδια drums στα πέντε του με κατσαρολικά και 15 χρόνια αργότερα έγινε ο drummer των Led Zeppelin. Πρόκειται για τον drummer με τη μεγαλύτερη επιρροή σε ολόκληρη την ιστορία του rock, τον πλέον αυθεντικό μάγο των κρουστών, το αναμφισβήτητο No 1. Ο... "Bonzo" διέθετε το γρηγορότερο δεξί πόδι στην πιάτσα, ικανός να εκτελέσει με αυτό ρυθμούς που οι περισσότεροι δυσκολεύονταν να αντιγράψουν ακόμα και με τα χέρια, ενώ η ταχύτητα και η αίσθησή του για το ρυθμικό «groove» δεν ξεπεράστηκαν ποτέ. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο ρόδινα για πάντα. Το Σεπτέμβριο του 1980, οι Led Zeppelin προετοιμαζόταν για την πρώτη τους αμερικανική περιοδεία από το 1977. Στις 25 Σεπτεμβρίου, ο John Paul Jones και ο μάνατζερ των Zeppelin βρήκαν τον Bonham νεκρό από αναρρόφηση του εμετού του, σε ηλικία μόλις 32 ετών. Την προηγούμενη ημέρα, ο ..."Beast" κατανάλωσε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, ξεκινώντας από τις πρωινές ώρες μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα. Λέγεται ότι κατέβασε πάνω από 40 βότκες !!! Πόσο να αντέξει κανείς ;...

John Bonham

Ρεμάλι από πιτσιρικάς, με τις επίσημες "δραστηριότητές" του να αρχίζουν απ' τα '60s. Έχει εθιστεί σε όλων των ειδών τα drugs, πίνει αλκοόλ σαν σφουγγάρι και καπνίζει σαν τζιμινιέρα, ακόμη και στον ύπνο του. Και παρόλο που είναι πιο άσχημος κι απ΄τον Yoda, έχει πάει με μια λεγεώνα - οk, λίγα λέω - γυναικών, έχει σκορπίσει ένα σωρό εξώγαμα, έχει συλληφθεί απ' την αστυνομία καμιά δεκαριά φορές,..ο κατάλογος είναι μακρύς. Μιλάμε ότι έχει σνιφάρει μέχρι και τις στάχτες του πατέρα του !!! Οι περισσότεροι που τον μιμήθηκαν, αν όχι όλοι, είναι μακαρίτες. Ο ίδιος, θα έπρεπε να είναι από καιρό νεκρός. Αποτελεί ανεξήγητο ιατρικό φαινόμενο. Είναι ο ορισμός της επιβίωσης. Αυτός και οι ...κατσαρίδες ! Κι όμως. 75 ετών σήμερα, το σκυλί το μαύρο, συνεχίζει, παρά τις ασταμάτητες καταχρήσεις, σε πείσμα όλων να rock - άρει, να roll - άρει και να μας αγχώνει όλους με τον αστικό μύθο: "Ο keith θα μας θάψει όλους" !!!

Keith Richards

Με την παραπάνω προσθήκη το αφιέρωμά μας έφτασε στο τέλος του. Ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας. Μακάρι να ήταν τόσο μικρός ο κατάλογος όσων έχουν φύγει από την κατάχρηση ουσιών, αλλά και αλκοόλ. Κάποιοι - αρκετοί- στάθηκαν τυχεροί, επιβίωσαν και εξακολούθησαν ή εξακολουθούν να προσφέρουν στην μουσική.