AUNT MARY

The Best Norwegian Rock Band Ever?

Η μπάντα αρχικά είχε το όνομα Progress. Στo αρχικό της lineup ήταν ο Jan Groth, στο όργανο και στα φωνητικά, ο Svein Gundersen στο μπάσο, ο Bjørn Kristiansen στην κιθάρα, ο Ivan Lauritzen στα ντραμς και ο Per Ivar Fure στο σαξόφωνο. Το ρεπερτόριο τους αποτελείτο κυρίως από Ray Charles και διασκευές της Tamla Motown.

I Do and I Did

Aunt Mary ‎– Aunt Mary (Polydor ‎– 23 80 002) 1970

Όμως γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να βγούνε εκτός συνόρων της χώρας τους για να μπορέσουν να γίνουν γνωστοί, έτσι αποφάσισαν να πάνε στο Παρίσι. Ωστόσο τα οικονομικά τους δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο. Δια μέσου ενός ατζέντη που συνάντησαν στο Halden στη Νορβηγία, ήρθαν σε επαφή με έναν Δανό ατζέντη, τον Sten Withrock, ο οποίος τους υποσχέθηκε μία περιοδεία στη Δανία. Έτσι με λιγοστά χρήματα και ένα ξεχαρβαλωμένο λεωφορείο για να μεταφέρει τον εξοπλισμό τους ξεκίνησαν από το Fredrikstad της Νορβηγίας, με την πεποίθηση ότι με τα χρήματα που θα έβγαζαν θα μπορούσαν να ταξιδέψουν στο Παρίσι. Δύο μέρες πριν την αναχώριση τους για περιοδεία έφτασαν στο Bellahøy έξω από την Κοπεγχάγη. Συνειδητοποίησαν ότι χρειάζονταν κάτι πιο πιασάρικο σε όνομα και άλλαξαν το όνομα του γκρουπ σε Aunt Mary από το τραγούδι του Little Richard "Long Tall Sally" ορμώμενοι ("I’m gonna tell aunt Mary about uncle John…").

Did You Notice?

O Withrock εντυπωσιάστηκε και επικοινώνησε με τον Johnny Reimar στην Κοπεγχάγη, λέγοντας του ότι είχε μία μπάντα που έπαιζε τρομερά τα μπλουζ, συστήνοντας του να κάνει έναν δίσκο μαζί τους. Έτσι πήγαν στην Κοπεγχάγη για μια οντισιόν με τον Reimar και άμεσα πήραν την διαβεβαίωση ενός συμβολαίου. Έχοντας αυτή την υπόσχεση εγκατέλειψαν το αρχικό τους σχέδιο να πάνε στο Παρίσι. Ο Sten Withrock πήγε την μπάντα για μια σειρά από εμφανίσεις στο Ισραήλ. Ο ατζέντης στο Τελ Αβίβ έπαθε σοκ από την εμφάνιση τους με τα μακριά μαλλιά και τα βρώμικα ρούχα και ήταν εμφανές ότι δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Όμως τους άφησε να παίξουν και το κοινό τους αγάπησε. Μετά τους εξανάγκασε να αλλάξουν το ρεπερτόριο τους, δίνοντας τους ένα μάτσο από χιτάκια και αφήνοντας τους για δύο μέρες να κάνουν πρόβες για να τα παρουσιάσουν ή αλλιώς να φύγουν. Ένα μήνα μετά την άφιξη τους έλαβαν ένα μικρό μέρος των χρημάτων που τους είχαν υποσχεθεί και τους είπαν να φύγουν για την πατρίδα τους. Αλλά τα χρήματα δεν επαρκούσαν για ένα τόσο μακρινό ταξίδι, παρά μόνο μέχρι το Βελιγράδι. Μετά από μερικές μέρες έλαβαν κάποια χρήματα από την πατρίδα τους για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Αλλά όλα τα χρήματα τα χάλασαν σε καύσιμα, με αποτέλεσμα να επιβιώνουν κλέβοντας μήλα από κήπους τις νύκτες. Και δεν δοκίμασαν ούτε ένα γεύμα κανονικό μέχρι να φτάσουν στην Odense στην Δανία, όπου πέρασαν τις πρώτες δύο εβδομάδες στο σαλόνι μιας οικογένειας. Λίγο αργότερα ο Withrock βρήκε ένα μέρος να μείνουν στο Vigerslev, λίγο έξω από την Odense. 

Whispering Farewell

Το 1969 μία προσφορά να παίξουν στα top ten στο Reeperbahn, έφεραν την μπάντα στο Αμβούργο για δύο εβδομάδες. Στα τέλη του 1969 και αρχές του 1970, πίσω στην Δανία η μπάντα έμαθε ότι είχαν συμφωνία για την ηχογράφηση ενός άλμπουμ. Έχοντας επιστρέψει στην Νορβηγία για να γράψουν μερικά νέα τραγούδια, ο ντράμερ τους Ivan Lauritzen ανακοίνωσε την παραίτηση του. Αντικαταστάθηκε από τον Ketil Stensvik, που έμελλε να είναι ντράμερ της μπάντας για τα επόμενα 45 χρόνια. Τον Φεβρουάριο του 1970 έχοντας κάτσει ένα μήνα στο Fredrikstad, στην Νορβηγία, επέστρεψαν στο Vigerslev στην Δανία για να συνεχίσουν να γράφουν. Αποδείχτηκε ότι τα θέματα που έγραψαν άρεσαν πολύ περισσότερο στο κοινό από τα μπλουζ. Έτσι άρχισαν να ηχογραφούν το ντεμπούτο και ομώνυμο άλμπουμ τους Aunt Mary. Η Polydor ενθουσιάστηκε με το άλμπουμ τους και αποφάσισε να το κυκλοφορήσει σε 17 χώρες. Την κυκλοφορία του άλμπουμ ακολούθησαν συναυλίες στην Δανία και τον Απρίλιο ξαναπήγαν να παίξουν στο Αμβούργο για δύο εβδομάδες. Τώρα είχαν αναπτύξει μία πολύ πιο heavy προσέγγιση στη μουσική τους. Ο Per Ivar Fure αισθάνθηκε ότι δεν είχε πια να προσφέρει στην μπάντα και ανακοίνωσε την παραίτηση του. Έτσι έμειναν τέσσερις.

Come In

Η μπάντα ξεκίνησε την πρώτη της περιοδεία στην Νορβηγία τον Σεπτέμβριο, σε όλη την χώρα. Ήταν μία τεράστια επιτυχία. Όπου πήγαιναν οι συναυλίες ήταν sold out. Οι κριτικές του μουσικού τύπου ήταν διθυραμβικές και η μπάντα ανακηρύχθηκε η καλύτερη Νορβηγική μπάντα μέχρι τότε. Το καλοκαίρι του 1971 οι Deep Purple έπαιξαν στην Odense στην Δανία. Και όπως συνήθως γίνεται όταν μεγάλα σχήματα επισκέπτονταν μια πόλη, οι Aunt Mary, το καλύτερο σχήμα, έλαβαν πρόσκληση για να κάνουν support. Η μπάντα παρουσίασε το ρεπερτόριο της τόσο καλά, που τους ζητήθηκε να παίξουν κι άλλο. Αυτό δεν ήταν κάτι σύνηθες να γίνει με τους Deep Purple και δεν βοήθησε καθόλου όταν το κοινό έγινε έξαλλο, επειδή οι Aunt Mary επέλεξαν να αρχίσουν το δεύτερο μέρος τους με το Whole Lotta Love των Led Zeppelin. Σε μια συνέντευξη του τα επόμενα χρόνια ο Ritchie Blackmore φημολογείται ότι αναφερόμενος στον Bjørn Kristiansen είπε: "Ένας Νορβηγός κιθαρίστας στην Δανία. Ένας από τους ελάχιστους καλούς κιθαρίστες που έχω συναντήσει. Αν κάποιος πρέπει να ανέβει στο θρόνο (σαν κιθαρίστας), πρέπει να είναι αυτός"Το ίδιο καλοκαίρι οι Aunt Mary έκαναν περιοδεία με τους Jethro Tull για τρεις μέρες. Την περιοδεία ξεκίνησαν στην Κοπεγχάγη, όπου ο Ketil Stensvik έπαιξε τόσο καλά ένα σόλο στα ντραμς για το κοινό, που τους απαγορεύθηκε να παίξουν κι άλλο, παρά τις εκκλήσεις του κοινού. Αυτή την περιοδεία ακολούθησαν δύο συναυλίες με τον Rory Gallagher, μία με τους Ten Years After και δύο με τον Muddy Waters.

Why Don't You Try Yourself

Τον Οκτώβριο του 1971, ο Johnny Reimar έδωσε στην μπάντα μία ιδέα. Γιατί να μην έκαναν μια ροκ βερσιόν του "Abraham, Martin and John" του Marvin Gayes και να αντικαθιστούσαν τα ονόματα με τους πρόσφατα τότε χαμένους  Jimi Hendrix, Janis Joplin και Brian Jones;Το σινγκλ έγινε τεράστιο χιτ, αλλά δεν του δόθηκε ραδιοφωνικός αέρας στην Αγγλία, εξαιτίας της σχέσης του με τα ναρκωτικά. Ως επακόλουθο και παρά την επιτυχία του σινγκλ, η μπάντα ποτέ δεν είδε έσοδα από αυτό. 

Jimi, Janis and Brian

Το ίδιο φθινόπωρο, ένα compilation άλμπουμ που παρουσίαζε τις μεγαλύτερες ευρωπαικές μπάντες κυκλοφόρησε. Slade, Focus, Ted Nugent και Jack Bruce ήταν μερικά από τα ονόματα. Μοναδική επιλογή από την Σκανδιναβία; Οι Aunt Mary. Το Μάιο του 1972 ένα νέο σινγκλ ηχογραφήθηκε στην Νορβηγία, το "Rosalind". Στην Β'πλευρά ήταν η βερσιόν της μπάντας, του "In the Hall of the Mountain King" του Edvard Grieg, σύγχρονου ρομαντικού Νορβηγού συνθέτη και πιανίστα (1843-1907). Αυτό το σινγκλ έμελλε να είναι και το τελευταίο τους με το τότε lineup. Ο οργανίστας και lead vocalist Jan Groth φανατικά δοσμένος στον Χριστιανισμό, βρήκε την μουσική τους και τον τρόπο ζωής να έρχεται σε αντίθεση με τα πιστεύω του και αποφάσισε να ακολουθήσει σόλο καριέρα στο Christian Rock στην Δανία. Με την αποχώρηση του η μπάντα δεν έβρισκε λόγο να παραμείνει στην Δανία. Έτσι επέστρεψαν στο Fredrikstad στην Νορβηγία, όπου βρήκαν έναν λαμπρό κιμπορντίστα τον Bengt Jenssen και αποφάσισαν να είναι και ο νέος lead singer τους.

Yes, By Now I've Reached The End 

Από εκεί και μετά η πιο heavy εκδοχή της μπάντας προσέλκυσε νέο φανατικό κοινό. Η μουσική τους ήταν πια περισσότερο στο φάσμα της progressive rock και με τα δύο επόμενα άλμπουμ τους, που σε ορίτζιναλ έκδοση κοστίζουν πια μία περιουσία στις μέρες μας, κοινό και κριτικοί θα τους συνέκριναν με τους Pink Floyd, τους King Crimson, θα τους χαρακτήριζαν ως μία "ψυχεδελική βερσιόν των Beatles" και ακόμα περισσότερα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ