THE SONS OF CHAMPLIN

Loosen Up Naturally

Πολύς κόσμος δεν έχει συναντήσει αυτό το γκρουπ, ένα από τα πιο δυσδιάκριτα γκρουπ του San Francisco, που αν και βάδισε σε διαφορετικό μονοπάτι, κινήθηκε μαζί με τους γίγαντες της σκηνής του San Francisco, Jefferson Airplane, Grateful Dead, Quicksilver Messenger Service, Moby Grape, κ.λ.π. 

The Thing to Do

Οι Sons ήταν πάρα πολύ δεμένοι μουσικά, όπως φαίνεται σε αυτό το χορταστικό διπλό σετ δίσκων με το οποίο συστήθηκαν (και ομολογουμένως μπορείς να περάσεις αρκετή ώρα, απλά τσεκάροντας τι γράφει πάνω στο εξώφυλλο του άλμπουμ). 

The Sons Of Champlin – Loosen Up Naturally (Capitol Records ‎– SWBB-200) 1969

Ο ρυθμός είναι γενικά χαλαρός και ακόμα κι όταν είναι ψηλά το τέμπο η μπάντα είναι πολύ-πολύ εναρμονισμένη. Ο Bill Champlin που τραγουδάει, έχει μία πολύ ευχάριστη και funky φωνή, αλλά το μαγικό συστατικό παραμένει το δέσιμο της μπάντας. 

Αυτό που έχουν οι Sons of Champlin είναι ένα είδος αισιοδοξίας που ποτέ δεν εγκαταλείπουν και που αντανακλάται τόσο στον ανεπιτήδευτο στίχο τους όσο και στο δυναμικό τους παίξιμο. Το άλμπουμ τους είναι αξιολογότατο από διάφορες απόψεις, κυρίως όμως λόγω του γεγονότος ότι και οι 11 συνθέσεις τους είναι υψηλού τέμπο τραγούδια, των οποίων η ορμή και η ηρεμία εναλάσσονται ανάλογα με το mood που το γκρουπ θέλει να περάσει. 

Το γκρουπ έχει τόσο δεμένο το τμήμα των πνευστών, τα οποία σε συνδυασμό με το όργανο, το μπάσο και την κιθάρα, παράγουν μία αίσθηση καθαρής R&B.

Everywhere 

Οι Sons έκαναν το καταιγιστικό R&B σινγκλ "Sing Me A Rainbow"/"Fat City" στην Verve το Μάρτιο του 1967 και ύστερα έμειναν σιωπηλοί μέχρι αυτό το διπλό άλμπουμ, που εμφανίστηκε δύο χρόνια αργότερα (αν και προηγήθηκε ακόμα ένα 45άρι με τίτλο "Jesus Is Coming" στην Capitol). Οι ρίζες του συγκροτήματος βρίσκονται στους The Opposite Six, που δημιούργησε ο τραγουδιστής/κιμπορντίστας Bill Champlin ενώ ήταν στο γυμνάσιο. Γοητευμένος από την μουσική, ο Champlin παράτησε το σχολείο για να ακολουθήσει τη μουσική σε επαγγελματική βάση. Το συγκρότημα (στο σαξόφωνo οι Ron Arnsmeyer και Tim Cain, στην κιθάρα ο Don Irving, στο μπάσο ο Rob Moitoza και στα ντραμς ο Dick Rogers) έκλεισε στην πραγματικότητα συμβόλαιο με την Dot κυκλοφορώντας ένα σινγκλ το 1965 ("All Night Long" / "Come Straight Home"). Μετά την αποχώρηση των Moitoza και Rogers το γκρουπ διαλύθηκε, αλλά ο Champlin και ο Cain συνέχισαν τη συνεργασία τους εντάσσοντας τον κιθαρίστα Terry Haggerty, τον ντράμερ Jim Meyers και τον πρώην μπασίστα των Warlocks/Grateful Dead, John Prosser. Αρχικά γνωστοί ως The Masterbeats, άλλαξαν το όνομα σε The Sons of Champlin. Τα επόμενα δύο χρόνια το συγκρότημα επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει τον Jim Beem στην τρομπέτα και στα πλήκτρα τον Geoff Palmer. Πέρασαν επίσης από μια σειρά από αλλαγές προσωπικού. Ο αρχικός ντράμερ Meyers εντάχθηκε στον στρατό ως γιατρός (και αργότερα έγινε γιατρός) και αντικαταστάθηκε από τον Bill Bowen, πρώην μέλος των Electric Train. Ο μπασίστας Prosser αντικαταστάθηκε από τον Al Strong. Παρά τις εναλλαγές προσωπικού, μέχρι το 1967 o μοναδικός τους συνδυασμός από ψυχεδέλεια και πνευστά, με τζαζ πινελιές τους είχε κάνει ένα δημοφιλές συγκρότημα στις τοπικές σκηνές, στα κλαμπ και στα κολέγια. 

Get High

Για ένα συγκρότημα χωρίς ρεκόρ πωλήσεων, η συμφωνία για τη χρηματοδότηση ενός διπλού σετ άλμπουμ ήταν μια εκπληκτικά γενναία ή ίσως ανόητη απόφαση των στελεχών της Capitol. Φυσικά τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ήταν μια εποχή που όλα ήταν δυνατά. Όπως ήταν τότε η τυπική διαδικασία για τα γκρουπ του Σαν Φρανσίσκο, προφανώς πήγαν στα Gold Star Studios για να παρουσιάσουν το ρεπερτόριο, το οποίο  έπαιζαν live τα τελευταία δύο χρόνια. Δυστυχώς, έχοντας υποστεί μία ψυχική κατάρρευση πιθανώς από τη χρήση ναρκωτικών, ο τρομπετίστας Jim Beem δεν μετείχε στην ηχογράφηση. Με το ψευδώνυμο B.B Heavy, τα εννέα από τα έντεκα κομμάτια ήταν στην πραγματικότητα συνθέσεις του Champlin. Τα πρώτα κομμάτια των τεσσάρων πλευρών των δίσκων, ήταν ίσως οι πιο εστιασμένες επιλογές. Το '1982-A' (που πήρε το όνομά του από τον αριθμό που είχε η μπομπίνα) ανοίγει το άλμπουμ με έναν πολύ ωραίο τρόπο. Τα «The Thing To Do» και «Misery Isn't Free» ήταν επίσης δύο εντυπωσιακά κομμάτια που παρουσίαζαν τις blues/soul επιρροές του συγκροτήματος. Το "Things Are Gettin' Better" ήταν μια άλλη ωραία προσπάθεια επηρεασμένη από την soul και την jazz και έφερνε στο μυαλό τις δουλειές που έκαναν οι Barry Goldberg, Buddy Miles, Mike Bloomfield και Nick Gravenites με τους Electric Flag. Το "Black and Blue Rainbow" της Γ'πλευράς βρήκε το γκρουπ να επιδεικνύει τις τζαζ επιρροές του, ενώ το "Hello Sunshine" ήταν μάλλον εμπορικό κομμάτι με ωραία φωνητικά σε στυλ Association και τρομερό παίξιμο από τον κιθαρίστα Haggerty και τον μπασίστα Strong.  Η τέταρτη πλευρά καταλήφθηκε ολοσχερώς από ένα τζαμ διάρκειας 14 λεπτών με τίτλο «Freedom».

Things Are Gettin' Better

Το διπλό άλμπουμ πούλησε καλά και έφτασε στο 137 νούμερο! Αυτή η απόδοση πωλήσεων ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακή δεδομένων κάποιων προβλημάτων που υπήρξαν με το εξώφυλλο. 

Προς μεγάλη απογοήτευση της Capitol, το συγκρότημα επέμενε να σχεδιάσει το δικό του εξώφυλλο, το οποίο ήταν ένα κολάζ που είχαν φτιάξει διάφοροι φίλοι. 

Κάποια πρώην φιλενάδα, που διψούσε για εκδίκηση όπως λέγεται, έγραψε μία αισχρότητα στο εξώφυλλο (BIG FUCKING DEAL), που με κάποιο τρόπο διέφυγε της προσοχής μέχρι την κυκλοφορία του άλμπουμ. 

Με το που έγινε αντιληπτό η Capitol ανακάλεσε τις κόπιες και υποτίθεται ότι έβαλε προσωπικό να "ξύσουν" την απαγορευμένη λέξη. 

Έτσι οι ορίτζιναλ κόπιες σχεδόν όλες σε εκείνο το σημείο είναι γδαρμένες στην επίμαχη λέξη, όπως μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία σε μεγέθυνση. 

Περιττό να πούμε ότι οι Sons είδαν ένα σημαντικό μερίδιο των αναμενόμενων κερδών να εξαφανίζεται καθώς η Capitol τους χρέωνε για όλα τα σχετικά κόστη αποκατάστασης.

1982-A

Οι Sons Of Champlin στην διάρκεια του χρόνου από τότε, πρόσφεραν μία πλούσια δισκογραφία, που εκτείνεται περίπου ως τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Όμως για όσους γνωρίζουν το γκρουπ, το ντεμπούτο διπλό άλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά που έκανε την εμφάνιση του το Chicago Transit Authority (κι ας μην ξεχνάμε ότι ο Bill Champlin αργότερα, θήτευσε για πολλά χρόνια στους Chicago στις αρχές της δεκαετίας του '80) είναι ό,τι καλύτερο...για να χαλαρώσεις φυσικά (Loosen Up Naturally).

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ