MARSUPILAMI

Prog Rock Obscurities

To Arena κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1971 και ήταν ο δεύτερος και τελευταίος δίσκος των Marsupilami (μία μπάντα που πήρε το όνομα της από το ομώνυμο καρτούν του Βέλγου καλλιτέχνη Andre Franquin. 

Αρχικά βασισμένη στην folk, η μπάντα εξελίχθηκε σε μία από τις πιο περιπετειώδεις περιπτώσεις γκρουπ των αρχών του '70. Παρουσιάζοντας ένα lineup αποτελούμενο από τα αδέλφια Fred και Leary Hasson (φωνητικά & αρμόνικα ο πρώτος και κίμπορντς ο δεύτερος), τον Dave Laverock στην κιθάρα, τον Richard Lathan Hicks στο μπάσο, την Jessica Stanley Clarke στο φλάουτο και στα φωνητικά και τον Mike Fouracre στα ντραμς, οι Marsupilami συγκρίθηκαν από νωρίς με σύγχρονους τους της κατηγορίας των Quintessence και των Gryphon, αν και όπως θα διαπιστώσετε ήταν πολύ πιο πειραματικοί και δυναμικοί.

Born to Be Free

Marsupilami - Marsupilami (Transatlantic Records – TRA 213) 1970

Οι Marsupilami έγιναν μία πρώιμη progressive υπογραφή στην Transatlantic Records, μία Αγγλική δισκογραφική που ιδρύθηκε από τον Nat Joseph και σχετιζόταν περισσότερο με την folk.

 Μαζί με τους ομόσταυλους Jody Grind, Mick Farren και Stray, οι Marsupilami ήταν μέρος μίας προσπάθειας του Nat Joseph να τραβήξει την προσοχή του συνεχώς αυξανόμενου underground κοινού. 

Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το 1970 και κέρδισε θετικές κριτικές από τον mainstream μουσικό τύπο, αλλά και από underground εκδόσεις όπως τα "International Times" και "Zig Zag". 

Παρουσιάζοντας τόσο δυναμικό υλικό, όπως το "And the Eagle Chased the Dove to Its Ruin", το άλμπουμ οδήγησε σε ένα φορτωμένο πρόγραμμα live παραστάσεων τόσο στην Αγγλία όπως επίσης στην υπόλοιπη Ευρώπη, κυρίως όμως στην Ολλανδία, όπου η μπάντα άρχισε να αναπτύσσει ένα μεγάλο και αφοσιωμένο κοινό, χάρη σε μία σειρά ευφάνταστων παραστάσεων στο The Paradiso στο Amsterdam, όπου το γκρουπ παρουσίαζε με την συνοδεία ψυχεδελικού φωτισμού.

And the Eagle Chased the Dove to Its Ruin

Με έδρα στην Ολλανδία το lineup επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει τον Mandy Riedelbanch στο σαξόφωνο. 

Marsupilami - Arena (Transatlantic Records – TRA 230) 1971

Ήταν κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου που η μπάντα άρχισε να γράφει μουσική για το δεύτερο άλμπουμ της, ένα κόνσεπτ βασισμένο στους μονομάχους στις αρένες της αρχαίας Ρώμης, σε συνεργασία με τον στιχουργό Bob West.

Το Arena ήταν μία περίπλοκη δουλειά που αποτελούνταν από πέντε εκτεταμένα κομμάτια που έσπρωχναν τα όρια της μουσικής τους πολύ μακρύτερα από οτιδήποτε άλλο έπαιζε εκείνη την εποχή κάτω από την progressive ταμπέλα και όχι μόνο. 

Μία πραγματικά εκθαμβωτική progressive δουλειά, το Arena ηχογραφήθηκε στα Tangerine studios στο Λονδίνο, ένα στούντιο τεχνικά επιχορηγούμενο πολύ λιγότερο από οποιοδήποτε άλλο στούντιο.

The Arena

 Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε μερικές εβδομάδες (εν μέρει λόγω περιορισμένου μπάτζετ από την Transatlantic) και παρουσιάστηκε ουσιαστικά live στο στούντιο με προσεγγίσεις που επέβλεπε ο μετέπειτα κιμπορντίστας των Camel, Peter Bardens, ένας υπέροχος τύπος όπως γράφεται στα credits στο δίσκο, ο οποίος αφενός μεν καθόταν στην καρέκλα της παραγωγής αφετέρου δε, βοήθησε στη δημιουργία του άλμπουμ παίζοντας κρουστά.

Time Shadows

Η πολυπλοκότητα των κομματιών, όπως το "Prelude To The Arena", το "The Arena" και το "Time Shadows" διαβεβαίωσαν την εξαιρετική αποδοχή τους από τον μουσικό underground τύπο, αλλά ταυτόχρονα διαβεβαίωσαν ότι ποτέ δεν θα κατάφερναν να κερδίσουν ραδιοφωνικό αέρα. Κάνοντας την εμφάνιση του τον Μάρτιο του 1971, η Transatlantic Records αναφέρθηκε στο γεγονός με το promotion που έκανε, ανακοινώνοντας: "Οι Marsupilami είναι heavy. Ποτέ πριν δεν έχετε ακούσει τέτοιους ήχους. Κάποιοι από τους συνδυασμούς που επιχειρούν στα όργανα που παίζουν δεν έχουν γίνει ποτέ στο παρελθόν". Όπως επίσης: "It'll never make the Jimmy Young show", ως αναφορά στην απειροελάχιστη πιθανότητα για το άλμπουμ να κερδίσει ραδιοφωνικό αέρα στην Αγγλία.

Peace of Rome

Στην πραγματικότητα η εσωτερικότητα του άλμπουμ Arena ήταν ένας παράγοντας για τις περιορισμένες πωλήσεις του άλμπουμ, αν και στην Ολλανδία πήγε αρκετά καλά σε πωλήσεις. Η υποστήριξη από τον underground τύπο βοήθησε τους Marsupilami να εξασφαλίσουν μία εμφάνιση την 1η ημέρα του Glastonbury Fayre τον Ιούνιο του 1971, αλλά απέτυχε να βοηθήσει στο χτίσιμο κοινού. Λίγο αργότερα οι Marsupilami διαλύθηκαν με τον Leary Hasson να πηγαίνει στους CMU, ένα εξίσου πειραματικό και progressive σχήμα, που είχε ηχογραφήσει ένα άλμπουμ στην Transatlantic, το Open Spaces. Η άφιξη του Leary Hasson συνέβαλε στην ανάπτυξη της μπάντας που αποτέλεσμα είχε το πολύ καλό άλμπουμ Space Cabaret, που κυκλοφόρησε από την Transatlantic το 1973. Πολλά περισσότερα για την ιστορία αυτού του γκρουπ μπορεί να βρει κανείς στην σελίδα τους https://www.marsupilami-band.co.uk/

Facilis Descencus Averni

Και τα δύο άλμπουμ του γκρουπ είναι στις μέρες μας συλλεκτικά όχι μόνο λόγω σπανιότητας, αλλά εξαιτίας της ποιότητας της μουσικής που έχει ηχογραφηθεί σε αυτά. Ίσως να μπορούσαν να συναγωνιστούν σε όρους γραφής και σύνθεσης οποιοδήποτε γκρουπ της progressive rock, καθώς δυσκολεύεσαι να πιστέψεις την ωριμότητα και την μουσικότητα που επέδειξε το γκρουπ πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν άλλες μπάντες έψαχναν ακόμα τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουν.

Spring

Πέρασαν σχεδόν 55 χρόνια από την κυκλοφορία των δύο άλμπουμ ενός καινοτόμου για την εποχή εκείνη γκρουπ. Αλλά η μουσική δεν μπορεί να περιοριστεί από τον χρόνο, όπως δεν μπορούν να περιοριστούν και τα συναισθήματα που κεντρίζει. Μουσική στην οποία το "σύμφωνο" (ηχητική συμφωνία) εναλλάσσεται με το "διάφωνο" (ηχητική διαφωνία αλλιώς κακοφωνία), προσπαθώντας με αξιώσεις να σπάσει μέσα μας το αρχέτυπο αρμονίας, που πάλλεται θετικά μόνο στην ηχητική συμφωνία. Μουσική που αρνείται να καρφιτσωθεί κάτω από συμβατικές ταμπέλες. Πόσο απολαμβάνω αυτό το ταξίδι...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

AXIS

Unsung Heroes

Η κατάσταση στην Ελλάδα παρά την αποδοχή και καταξίωση της ροκ προς τα τέλη της δεκαετίας του '60, γινόταν ολοένα και πιο δύσκολη μετά την επικράτηση της Απριλιανής δικτατορίας. Τα ανήσυχα πνεύματα της περιόδου αναζήτησαν διέξοδο στην Ευρώπη και δη στην Αγγλία αρχικά, την μία από τις δύο πατρίδες της ροκ, που γνώριζε δημιουργική άνθηση. Κάποιοι όμως δεν τα κατάφεραν και κατέληξαν στην Γαλλία. Έτσι αρχίζει η ιστορία του γκρουπ που γνώρισε την επιτυχία στο εξωτερικό και είχε το όνομα Axis.

Dedicated

Axis - Ela Ela / Osanna (Riviera 521.192) 1972

Στους Axis κιθάρα έπαιξε στους 2 πρώτους δίσκους ο τρομερός Αλέκος Καρακαντάς, ένας καινοτόμος παίκτης που εκείνα τα χρόνια έλεγαν ότι δεν είχε αντίπαλο στην κιθάρα. 

Στο μοιραίο αυτοκινητιστικό ατύχημα των Juniors (πρώτη μπάντα του Καρακαντά), όπου έχασε την ζωή του ο Θάνος Σουγιούλ (μπασίστας του γκρουπ), στις 10 Οκτωβρίου 1965, ο Καρακαντάς σώθηκε, αλλά τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι και τον αντικατέστησε στους Juniors για το διάστημα που νοσηλευόταν ο Έρικ Κλάπτον, που ως περιοδεύων μουσικός, μετά τους Yardbirds είχε βρεθεί στην Αθήνα κι έπαιζε με το γκρουπ του. 

Το πρόβλημα με το χέρι του ταλαιπώρησε τον Καρακαντά σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. 

Living in

Όταν διαλύθηκαν οι Juniors σχημάτισε τους We Five, όπου ήταν συμπαίκτης με τους Ντέμη Ρούσσο, Μάκη Σαλιάρη, Λάκη Βλαβιανό και Σπύρο Μεταξά. Μετά ήρθαν οι Axis. Η τεχνική του Καρακαντά βασιζόταν στην παραμόρφωση που πετύχαινε με τη χρήση fuzzbox και μπορούσε να κάνει την κιθάρα του να ακούγεται σαν συνθεσάιζερ. Με τους Axis στην Γαλλία, γύρισαν ολόκληρη την χώρα με ένα στέισον βάγκον και έπαιξαν παντού. Τους γνώρισε όλη η Γαλλία. Και έπαιξαν επίσης σε Ολλανδία, Βέλγιο, βόρειο Ιταλία και βόρεια Ισπανία. Το όνομα Axis ήταν ιδέα του Αλέκου Καρακαντά από το άλμπουμ του Jimi Hendrix, Axis Bold As Love (1967). 

Shine Lady Shine

Ο Άλεξ Καρακαντάς, αν και ήταν στην παρέα των μουσικών που έφυγαν από την Ελλάδα για να παίξουν στην Γαλλία, έχοντας ασίγαστες δημιουργικές ανησυχίες, γύριζε και έπαιζε και με ένα γκρουπ που είχαν ονομάσει Water, Fire And Love μαζί με έναν Γερμανό ντράμερ και έναν Ελβετό μπασίστα. Το 1969 έχοντας επιστρέψει με αυτούς στην Ελλάδα έπαιζαν στις Σπέτσες, σε ένα γνώριμο γι'αυτόν μέρος, αφού εκεί έπαιζε με τους Juniors, την πρώτη του μπάντα, το 1964. Μετά από εκκλήσεις των υπολοίπων στο Παρίσι άφησε τους Water, Fire And Love και γύρισε πίσω εκεί, όπου έσμιξε ξανά με τους Ντέμη Βισβίκη, Δημήτρη Κατακουζηνό και Γιώργο Χατζηαθανασίου. Τρία χρόνια αργότερα και μετά την κυκλοφορία δύο άλμπουμ με τους Axis, ο Καρακαντάς δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με το στυλ που ήθελαν να παίζουν τα υπόλοιπα μέλη. Η ψυχεδέλεια εκείνο τον καιρό έδινε την σκυτάλη στην progressive και ο Καρακαντάς το έβλεπε. Η κόντρα που δημιουργήθηκε ανάμεσα τους έφερε την ένταση στο γκρουπ και ο Καρακαντάς αποχώρησε. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, το γκρουπ διέδωσε ότι τον έδιωξαν. Η επιθυμία του Καρακαντά, όσον αφορά στον προσανατολισμό του γκρουπ έγινε πράξη στον τρίτο και τελευταίο δίσκο των ΑΧΙS, ένα αριστούργημα πραγματικό, όπου πια μιλάμε για καθαρή progressive και fusion μουσική, αλλά δυστυχώς έγινε χωρίς αυτόν και χωρίς τον Κατακουζηνό επίσης.

Thought

Οι δίσκοι που κυκλοφόρησαν οι Axis πήγαν πολύ καλά στην Γαλλία. Μάνατζερ τους ήταν ο Ντέμης Ρούσσος, ο οποίος έκανε σόλο καριέρα μετά τους Aphrodite’s Child. Ο Ντέμης Ρούσσος τους έπαιρνε σαν support γκρουπ στις συναυλίες του. Όπως έλεγε ο Καρακαντάς του έπαιρναν το κοινό σε όποιο μέρος κι αν έπαιζαν.

Ela Ela 

Οι Axis έβγαλαν 3 άλμπουμ στην διάρκεια των χρόνων που ήταν ενεργοί σαν γκρουπ, με το 2ο άλμπουμ τους που ακούμε τώρα να ξεχωρίζει, καθώς ένα κομμάτι του το Ela Ela, διασκευή του γνωστού Κρητικού τραγουδιού, σαν σινγκλ έφτασε στην 3η θέση στα Ολλανδικά top40, αποδεικνύοντας ότι η έθνικ μουσική πάντοτε θα προσελκύει κοινό.

Long Time Ago

Στην αρχική φωτογραφία οι Axis με το lineup μέχρι και το δεύτερο άλμπουμ τους. Από τα αριστερά προς τα δεξιά: Ντέμης Βισβίκης - Αλέκος Καρακαντάς - Γιώργος Χατζηαθανασίου - Δημήτρης Κατακουζηνός. 

Οι Axis ήταν μία αμιγώς Ελληνική προσπάθεια σε Ευρωπαϊκό έδαφος, αν και χωρίς καμία αμφιβολία θα μπορούσαν να κάνουν τεράστια επιτυχία διεθνώς. Οι Axis ήταν μία πολύ όμορφη ιστορία που συνέβη πριν πολλά χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του '70 στο Παρίσι. 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ