Ένα αφιέρωμα στη μουσική σκηνή του 1974. Υποτιμημένο έτος αφού ηχηρά ονόματα απουσιάζουν από την δισκογραφία? Θα δείξει..

Πάμε λοιπόν με τυχαία σειρά...

CARAVAN

Το πρώτο live άλμπουμ των Caravan που βγήκε το 1974 ηχογραφημένο στο Theatre Royal, όπου οι Caravan έπαιξαν με την The New Symphonia Orchestra. Canterbury Scene και progressive rock με συμφωνικά ορχηστρικά περάσματα. Το τραγούδι του post, που δεν βρίσκεται σε άλλο δίσκο τους, θυμίζει σύνθεση του Bach. Αν μη τι άλλο το να "δέσει" μία μπάντα με μία 39μελή ορχήστρα δεν ήταν και το πιό εύκολο πράγμα.

ERIC CLAPTON

Αφού ο Clapton δημιούργησε - και ...χάλασε - τους Derek & The Dominos, έβγαλε το πρώτο του σόλο άλμπουμ, το '70, κουράστηκε από τα πολλά live κι άφησε τελικά πίσω του την εξάρτησή του από την ηρωίνη, μπήκε τελικά, ορεξάτος, στα στούντιο και δημιούργησε αυτό το σπουδαίο άλμπουμ. Σίγουρα ένα απ΄τα καλύτερα σόλο άλμπουμ του, που ανακατεύει τα blues jams, τα gospel και με αρκετά κομμάτια άλλων...όπως του Elmore James, του Robert Johnson, αλλά περιέχει και το - μεγάλο ατού του δίσκου - "I Shot The Sheriff" του Bob Marley.

Tip: Το όνομα του δίσκου, όπως και η φωτο του εξώφυλλου, αφορά το...ίδιο του το σπίτι όπου έμενε κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης. Κατόπιν έγινε ένα είδος μουσείου για τους φανς !

                   

BARCLAY JAMES HARVEST

Οι τεταμένες σχέσεις των BJH με τον παραγωγό του άλμπουμ Rodger Bain (γνωστός για την δουλειά του στους Black Sabbath-Judas Priest και Budgie), λόγω προτιμήσεώς του σε πιο σκληρό ήχο, έκανε το γκρουπ να μην είναι ευχαριστημένο με το άλμπουμ αυτό, αν και πολλοί θαυμαστές τους θεωρούν αυτό το LP ως το απόγειο της καριέρας τους.
Εδώ από την live ηχογράφησή του ή όπως το ξέρουμε οι περισσότεροι στην Ελλάδα.

                              

STEPPENWOLF

Το Slow Flux ήταν το πρώτο από τα 3 LP που κυκλοφόρησαν οι Steppenwolf το 1974 μετά την επανένωσή τους και πριν διαλυθούν εκ νέου το 1976. Το τραγούδι του post λέει ότι το κίνημα των Hippies είχε πια περάσει στις καλένδες.

DEEP PURPLE

Οι DEEP PURPLE έχουν ήδη μπει, στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς και με το νέο τους line up - τη λεγόμενη Mk III - κι έχουν ηχογραφήσει το νέο τους άλμπουμ "Burn". Κυκλοφορεί το ΄74. Όμως πριν καν τελειώσει η χρονιά κι αφού έχει προηγηθεί μια άκρως επιτυχημένη τουρνέ (δες California Jam), προλαβαίνουν και κυκλοφορούν, μέσα στο ΄74, ακόμη ένα άλμπουμ. Αυτό είναι το "STORMBRINGER" κι έμελε να είναι το τελευταίο τους, με τον Blackmore αφού ήταν ήδη φευγάτος, κατά την περίοδο της ηχογράφησης, βρίσκοντας τον νέο ήχο του γκρουπ πολύ...funk και soul για τα γούστα του. Σπουδαίες παρακαταθήκες του δίσκου το .. χιλιοπαιγμένο "Soldier Of Fortune" αλλά και το παρακάτω !!!

MANFRED MANN'S EARTH BAND

Το 5ο αριστουργηματικό άλμπουμ τους. Progressive, λυρισμός και ο Mann επικίνδυνα καλός στα keyboards.

Extra: Για τους πρώτους κατόχους του LP υπήρχε ένα κίνητρο (λες και χρειαζόταν) για να αποκτήσουν το δίσκο. Κάθε κάτοχος θα έβρισκε μέσα στον δίσκο ένα κουπόνι με το οποίο θα έκανε εγγραφή για να αποκτήσει 30cm γης, στα πλαίσια οικολογικής δραστηριότητας. Αυτό απεικονίζει και το εξώφυλλο του δίσκου.
Πάντως εγώ δεν βρήκα κουπόνι όταν τον είχα πάρει γιατί η συμμετοχή ίσχυε μέχρι το 1975.






🤣

UFO

Με το παιδί-θαύμα της κιθάρας, που "αυτομόλησε" απ' τους Scorpions, τον Michael Schenker, οι UFO υπογράφουν συμβόλαιο με την μεγάλη - τότε - δισκογραφική εταιρεία Chrysalis. Προσλαμβάνουν ως παραγωγό τον μπασίστα των Ten Years After, Leo Lyons και βάζουν μπρος για ένα νέο ξεκίνημα στην καριέρα τους. Έτσι, το 1974, "σκάει" το "Phenomenon" (ηχογραφημένο στα Morgan Studios του Λονδίνου). Δίσκος - πραγματικό "φαινόμενο - κάνει τους πάντες να παραμιλάνε με τον ήχο του και τη συνθετική στάθμη των τραγουδιών του. Σκληροτράχηλο κι ευθύ hard rock, έμφαση στις μελωδίες με γλυκό και συνάμα νοσταλγικό τρόπο. Όλα - μα όλα - τα κομμάτια είναι ΑΑ - κατά καιρούς έχουν μπει σε ...διάφορα άλλα αφιερώματα."Rock Bottom" (το απόλυτο hard rock κομμάτι), "Time On My Hands", "Space Child", "Crystal Light",είναι μερικά απ' τα ...ζαφείρια του άλμπουμ. Αυτά και το ...πολύ..."Doctor Doctor". Τώρα χρειαζόμαστε....ψυχίατροοοο !!!!

JETHRO TULL

Το War Child είναι το 7ο άλμπουμ τους. 

Ο Ian Anderson είπε ότι το τραγούδι του post έγινε κάπου το 1972 στο Παρίσι, μελετώντας την ανθρώπινη συμπεριφορά σε σχέση με το ζωικό βασίλειο. Στους στίχους φαίνεται η αιχμηρή κριτική με αρκετή δόση χιούμορ στην τότε καθιερωμένη κοινωνία. 
Λόγω δε του γεγονότος ότι την ίδια περίοδο γινόταν το πρωτάθλημα βαρέων-βαρών μεταξύ Muhammad Ali και George Foreman επικρατούσε η συσχέτιση του τραγουδιού με αυτόν τον αγώνα που είχε πάρει τον τίτλο "Rumble in the Jungle" λόγω της καταγωγής του Muhhamad Ali από το Zaire. O Ian ξεκαθάρισε ότι το τραγούδι έγινε πριν τον αγώνα, επομένως ήταν ο αγώνας που "δανείστηκε" από το τραγούδι.
Αν και οι κριτικές που έγιναν από το περιοδικό Rolling Stone και άλλους μίλαγαν για πολύ χλιαρά πράγματα σε σχέση με το παρελθόν ο Ian δεν πτοήθηκε όπως θα έκανε κάθε γνήσιος ροκ σταρ, ο οποίος σέβεται τον εαυτό του και την δουλειά του.

RUSH

Αυτό το έτος έχουμε και το ντεμπούτο άλμπουμ των - Καναδών - RUSH, με τίτλο το....όνομά τους (τι πρωτότυπο) ! Το τρίο αποτελείται από τον Alex Lifeson στις κιθάρες, τον Geddy Lee, φωνητικά και μπάσο και τον John Rutsey στα ντραμς (ο Neil Peart θα έρθει μετά απ' αυτό). Περιέχει πολύ δυναμικό hard rock, ναι μεν στο στυλ της εποχής, δίνει όμως και το στίγμα του γκρουπ κι αφήνει πολλά υπονοούμενα για το τι μας περιμένει στο μέλλον...!

FUNKADELIC

Μην ψαρώνετε παίδες. Δεν είναι Hendrix, ούτε συνεργασία των Red Hot Chili Peppers με τους Rage Αgainst the Μachine.

Απλά ο κύριος Eddie Hazel και οι Funkadelic είναι. Για funky συγκρότημα η κιθάρα μάλλον ρίχνει στα αυτιά σε πολλά ροκ έτσι? Και δεν είναι το μόνο τραγούδι.

TERRY JACKS

Τη χρονιά αυτή είχαμε και πολλά...χιτάκια ! Να, σαν κι αυτό εδώ,του Καναδού Terry Jacks, που έκανε διασκευή - "ανακατασκευή" ένα παλιό τραγούδι, του Βέλγου Jacques Brel, από το '62. Προοριζόταν βασικά να το πούνε οι Beach Boys, αλλά ο Terry το πρόλαβε για πάρτι του και τελικά το single μοσχοπούλησε 14 εκατομμύρια κόπιες παγκοσμίως !

                        

THIN LIZZY

Το Nightlife είναι το 4ο άλμπουμ τους και είναι μελωδικό, ντυμένο με την διπλή κιθάρα των νέων μελών Scott Gorham και Brian Robertson, με μια μίξη τρυφερότητας και αγριάδας. Σίγουρα όλοι γνωρίζουν το "The Boys are Back in Town" αλλά ήταν τόσα πολλά τα άλμπουμ που έβγαλαν γεμάτα με την υπέροχη ροκ του '70, τρομακτικά riff και πολλές ιστορίες για τα κακά παιδιά με τη χρυσή καρδιά. Το κομμάτι του post θεωρείται η μεγαλύτερη ρομαντική μπαλάντα τους. Μόνο σε αυτό το τραγούδι του δίσκου, lead guitar είναι ο Gary Moore.

LYNYRD SKYNYRD

Έχω τελικά την εντύπωση ότι το δεύτερο άλμπουμ των LYNYRD SKYNYRD, "Second Helping", είναι ίσως το καλύτερό τους, αν και δεν περιέχει ούτε το κομμάτι - σήμα κατατεθέν τους ("Free Bird") ούτε είναι το κλασικότερο άλμπουμ τους(...).Είναι όμως το ποιοτικότερό τους, αφού περιέχει κομματάρες, όπως το παρακάτω, το "The Balland Of Courtis Leow", το "The Needle And The Spoon", την εξαιρετική διασκευή "Call Me The Breeze" (του J.J.Cale), αλλά κι ένα από τα πιο γνωστά τους κομμάτια, το χιλιοτραγουδισμένο "Sweet Home Alabama". Οι Rossington, Collins και King "κεντάνε" κανονικά με τις κιθάρες τους (Gibson Les Paul, Gibson Firebird και Fender Stratocaster, αντίστοιχα), ενώ στο "Ι Νeed You", o Van Zant "βγάζει τα εσώψυχά του" ! Ο ήχος τους αυτός, ακόμη και σήμερα, ακούγεται ώριμος, κατασταλαγμένος και ουσιώδης, αλλά ταυτόχρονα ενθουσιώδης και φρέσκος. Είναι βλέπετε φτιαγμένος από μία μπάντα που πίστευε ότι έγραφε ¨καθημερινή μουσική για καθημερινούς ανθρώπους", όπως είχε πει κι ο Ronnie....
Σταματώ εδώ...!

TEN YEARS AFTER

Positive Vibrations είναι το 8ο άλμπουμ τους, το οποίο έμελε να είναι και το τελευταίο αφού αμέσως μετά την κυκλοφορία του διαλύθηκαν.

Όλα τα κομμάτια γράφτηκαν από τον Alvin Lee. Ένα πολύ καλό άλμπουμ χωρίς κάτι το ιδιαίτερο γύρω από αυτό.

                                    

KING CRIMSON

Το 1974 είναι ένα έτος βαθιά χαραγμένο στη μνήμη των φίλων - κι είμαστε πολλοί - των KING CRIMSON. Έχοντας κυκλοφορήσει, την προηγούμενη χρονιά, το μνημειώδες "Larks' Tongues In Aspic" - κι ενώ ο Jamie Muir έχει ασπαστεί τον βουδισμό, οι εναπομείναντες "χτυπούν" διπλά μέσα στο ΄74 : Κυκλοφορούν το - εκπληκτικό - "Starless And Bible Black", ενώ πριν αποχωρήσει κι ο David Cross, προλαβαίνουν, ηχογραφούν και κυκλοφορούν το "Red", στην ίδια χρονιά. Το κακό είναι ότι στις 25 / 9 /1974 το γκρουπ διαλύεται (ως τις αρχές των ΄80ς) ! Αυτό λοιπόν αποτελεί και το τελευταίο (στούντιο) άλμπουμ - και κλείνει την αυλαία των ΄70ς - για τον..."Πορφυρό Βασιλιά" !

AMERICA

Το Holiday ήταν το 4ο LP από τους soft/folk/art rock America. Με αέρινες και ανάλαφρες μελωδίες έφτασε το νο3 στο Billboard και έγινε χρυσό. Παραγωγός του άλμπουμ ήταν ο George Martin παραγωγός όλων των δίσκων των Beatles ή αλλιώς το 5ο σκαθάρι όπως ο McCartney τον είχε βγάλει. Αυτός ήταν κι ο λόγος που οι America είχαν στην αρχή αγχωθεί, αλλά γρήγορα διαπίστωσαν ότι ήταν σαν να γνωρίζονταν χρόνια και το αποτέλεσμα πράγματι ήταν εντυπωσιακό. 

BLUE OYSTER CULT

Τον Απρίλη του ΄74 κυκλοφόρησε το, κατά πολλούς, (σίγουρα ένα από τα πέντε "βαριά" χαρτιά τους) καλύτερό τους άλμπουμ των BLUE OYSTER CULT, "Secret Treaties". Παράλληλα, έχοντας γίνει εξπέρ στα live shows, περνάνε και σε Ευρώπη μεριά κι επισκέπτονται τη Βρετανία αλλά και τη Σκανδιναβία. Εκεί λοιπόν, παρά την επιτυχία που είχε το άλμπουμ, έδωσαν την ...περίφημη συναυλία στην Κοπεγχάγη, μπροστά σε κοινό....12 ατόμων ! Ωστόσο με αυτόν τον δίσκο, η μπάντα άρχισε εμφανώς να μεγιστοποιεί τον μύθο της, τόσο για την συνθετική της ανωτερότητα κι ευφυϊα, όσο και για την ροκ μυθοπλασία με τα σύμβολα και τα υπονοούμενα που χρησιμοποιούσαν !

                          

ROBIN TROWER

Ο Robin Trower ξεκίνησε από τους Procol Harum τη δεκαετία του '60. Έμεινε για τους 5 πρώτους δίσκους τους και ακολούθησε σόλο καριέρα φτιάχνοντας το 1973, μετά από ένα αποτυχημένο σχήμα, το γκρουπ Robin Trower Band. Η επιρροή του από τον Hendrix είναι αισθητή.

Το πιο διάσημο άλμπουμ του είναι το Bridge of Sighs του 1974. Σαν τεχνική στην κιθάρα ενέπνευσε μεγάλα ονόματα όπως ο Robert Fripp και ο Stevie Ray Vaughan.
Το άλμπουμ πήρε το όνομά του από μια κούρσα αλόγων που είχε αυτόν τον τίτλο. Έμεινε για 31 εβδομάδες στα chart και έγινε χρυσό.

   

QUEEN

Και οι QUEEN ήταν από τα γκρουπ που "χτύπησαν" διπλά, μέσα στο '74. Εκτός από το "Sheer Heart Attack", έχουν ήδη από τον Μάρτη προλάβει να κυκλοφορήσουν και το "QUEEN II ", μετά μάλιστα από μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων στην Αμερική. Μεγαλείο. Από τη μια ζοφερό κι απ' την άλλη...κάτω από 1000 προβολείς. Εδώ οι συνθέσεις αποδεικνύουν την ικανότητά τους να μεταλλάσσουν και να εκπλήσσουν τον ακροατή κάθε στιγμή. Τα θεμέλια του progressive metal αρχίζουν και χτίζονται πάνω στην πολυπλοκότητα των συνθέσεων, όπως το "Orge Battle" και το "The Feller's Master - Stroke". Ασύλληπτες κιθαριστικές από τον Brian May ! Το παρακάτω κομμάτι υπήρχε ως instrumental στο προηγούμενο (ομώνυμο) άλμπουμ αλλά εδώ, στην "επανεκτέλεση", παίρνει σάρκα και οστά !

SUPERTRAMP

To Crime Of The Century θεωρείται μέσα στους 50 καλύτερους δίσκους στην ιστορία της progressive rock. Κι εγώ μάλλον θεωρούμαι Αμερικάνος καθώς το αγαπημένο μου τραγούδι από τον δίσκο είναι αυτό και όχι το Dreamer ή το School.

Αλλά γούστα είναι αυτά. Στην Αμερική λοιπόν έκανε θραύση η 2η πλευρά του single που είχε βγει για promotion του LP και όχι η 1η που είχε το Dreamer. 

                          

HYDRA

Οι Southern rockers Hydra φτιάχτηκαν γύρω στο 1968 στην Georgia και ήταν ενεργοί μέχρι το 1977.

Έχτισαν την φήμη τους υποστηρίζοντας μεγαλύτερα γκρουπ όπως οι Lynyrd Skynyrd, Alman Brothers Band, ZZ Top.
Ποτέ δεν έπιασαν την εμπορική επιτυχία που τους άξιζε.
Λίγες ευκαιρίες είχαν οι θαυμαστές τους να τους δουν live, παρά το μεγάλο ταλέντο που είχαν, όπως αφηγείται ο Edgar "Big Ed" Brimer, ο οποίος τo 1971, ανέλαβε ως μάνατζερ και τεχνικός ήχου του γκρουπ.
Έβγαλαν 3 εξαιρετικούς δίσκους, εδώ από τον 1ο τους ομώνυμο δίσκο την μαγική χρονιά.

                

LOU REED

Μετά τους Velvet Underground ο LOU REED άρχισε την προσωπική του καριέρα. Δύο χρόνια μετά το μεγάλο "μπαμ" του "Transformer", θα κυκλοφορήσει - ανάμεσα σε δύο live - το άλμπουμ "Sally Can't Dance". Οκτώ αμιγώς δικά του τραγούδια, ηχογραφημένα στις ΗΠΑ, αυτή τη φορά. Ο δίσκος ήταν αρκετά εμπορικός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Lou έκανε ...σκόντο στις ιδέες ή στη μουσική του. Ο τίτλος του παρακάτω τραγουδιού ακούγεται...κάπως...! Μην ανησυχείτε όμως. Κατάλοιπα του ψυχιατρείου που είχε μπει μικρός..! Αλήθεια !!!

                   

CAMEL

Το 1974 ο Andy Latimer έγραψε με τους Camel 🐫🐪🐫🐪🐫το κλασσικό progressive έπος/αριστούργημα Mirage το οποίο περιέχει 5 κομμάτια.

Τα δύο από αυτά είναι κομμάτια που χωρίζονται σε επιμέρους τμήματα. Αυτά είναι το Lady Fantasy και το Nimrodel/The Procession/The White Rider που γράφτηκαν εμπνευσμένα από το Lord of the Rings. Αυτό φαίνεται από τους στίχους που αναφέρονται στον μάγο Gandalf 🧙‍♂️🧙‍♂️🧙‍♂️:
‘Once he wore grey/he fell and slipped away/From everybody's sight/The wizard of them all/came back from his fall/This time wearing white."🐫🐪🐫🐪🐫

SCORPIONS

Η ιστορία γνωστή. Οι SCORPIONS , στα πλαίσια της προώθησης του πρώτου τους δίσκου "Lonesome Crow" καλούνται να "ανοίξουν" τα live των UFO. Aυτοί όμως τους ...αρπάζουν τον Michael Schenker και τελικά βρίσκουν για αντικαταστάτη του τον Uli Jon Roth. Mαζί του ετοιμάζουν και ηχογραφούν το άλμπουμ "FLY TO THE RAINBOW", που σηματοδοτεί το μουσικό τους στιλ στα ΄70ς. Αν και το μεγάλο χιτ του δίσκου είναι το "Speedy's Coming", εδώ υπάρχουν πολλά ποιοτικά πράγματα για έναν γνήσιο φαν του γκρουπ. Π.χ. στο παρακάτω τραγούδι ακούστε το πρώτο μέρος, με τη μαγική κλασική κιθάρα του - μάγου του αρπίσματος - Rudolf και μετά το "ξέσπασμα", στο 1:35, τη ...κιθαριά του Uli...! Kι όλα αυτά. μέσα καταιγιστικό - μεθυστικό tempo του νεαρού ντράμερ Jurgen Rosenthal (oι φίλοι των Eloy τον ξέρουν καλά)*. O παραγωγός αυτού του άλμπουμ είναι... κάποιος Γερμανός, ονόματι...Frank Bornemann (ELOY) !!!
This is Scorpions, man !

KANSAS

Στο εξώφυλλο του δίσκου απεικονίζεται ο John Brown, ο υπέρμαχος της ανεξαρτησίας των ανθρώπων, που διακρίθηκε στην μάχη των συνόρων το 1856 απέναντι στους οπαδούς της δουλείας.

Αυτή λοιπόν η απεικόνιση του εξωφύλλου σώζεται ως τεράστια τοιχογραφία στην Τοπέκα, πρωτεύουσα του Κάνσας.
Οι πολλά υποσχόμενοι κι όχι άδικα Kansas στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, αν και είχαν φτιαχθεί αρκετά χρόνια πριν.
Ένα αριστούργημα της συμφωνικής ροκ, ένα από τα καλύτερα πρώτα άλμπουμ που κυκλοφόρησε ποτέ, που οι Kansas τόλμησαν να κάνουν, όταν την εποχή εκείνη μεσουρανούσαν οι προγενέστεροί τους Yes και Genesis.

DAVID BOWIE

Ένα από τα πιο σκοτεινά άλμπουμ του DAVID BOWIE. Το λες και concept album, αφού είναι βασισμένο στο γνωστό βιβλίο του Όργουελ, "1984" (υπάρχει φυσικά - και στα σχόλια - το ομώνυμο κομμάτι). Αρχικά ο Bowie ήθελε να το ανεβάσει σε στιλ ροκ- όπερα, αλλά τελικά δεν τα βρήκε με τα ...δικαιώματα. Αρκέστηκε όμως να "βγάλει τα εσώψυχά του" σ' αυτό το άλμπουμ, του 1974...

EAGLES

Αυτό είναι το 3ο LP τους και το σημείο που γυρίζουν ελαφρά σε πιο ροκ ήχο από τον country ήχο των δύο πρώτων.

Ένα ρέκβιεμ για τον Gram Parsons που πέθανε το 1973.
"I once knew a man, very talented guy/He's sing for the people and people would cry" .
Υπάρχει αναφορά και στον στίχο "Like a flower, he bloomed till that old hickory wind Called him home", ο οποίος αναφέρεται στο τραγούδι του Gram Parsons (Hickory Wind), όταν ήταν μέλος των Byrds στο άλμπουμ "Sweetheart of the Rodeo". Το τραγούδι γράφτηκε από τον Bernie Leadon και τραγουδήθηκε από τον ίδιο.
O Bernie Leadon ήταν μέλος των Flying Burrito Brothers (1969-1971), όπως και ο Gram Parsons (1968-1970). 

ROLLING STONES

Δέκα ακριβώς χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, oι ROLLING STONES κυκλοφορούν το 12ο άλμπουμ τους "ΙΤ'S ONLY ROCK 'N' ROLL". Αποτελεί το τελευταίο τους με τον Mick Taylor - πριν τον αντικαταστήσει ο Ronnie Wood. Κατόρθωσε κι έφτασε μέχρι το Νο 1 στις ΗΠΑ και Νο 2 στη Βρετανία. Στο παρακάτω, ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, backing vocals κάνει κι ο ... David Bowie !

ERIC CLAPTON

Από τον καλό φίλο Σπύρο Μασούρα:

Το παρακάτω τραγούδι συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο 461 Ocean Boulevard που κυκλοφόρησε το 1974 .... είναι για πολλούς (και για έμενα) η καλύτερη διασκευή του τραγουδιού και ένα από τα πολύ γνωστά κομμάτια τόσο του Marley (που του ανήκει) όσο και του Clapton... Σημαδιακό το άλμπουμ γιατί με εαυτό έκανε το come back ο τεράστιος Clapton έχοντας 3-3,5 χρόνια αποχής από την σκηνή λόγου του εθισμού του στην ηρωίνη ...! Ένα από τα πιο δυνατά του άλμπουμ με αγαπημένα κομμάτια όπως : "Motherless Children", "Get Ready" , "Let It Grow" και πολλά πολλά ακόμα ....
Αγαπημένος Clapton λοιπόν με 461 Ocean Boulevard (1974)

YES

Το "RELAYER" θα μπορούσε κάλλιστα να ανακηρυχθεί το καλύτερο άλμπουμ των YES - γνωρίζω αρκετούς που το υποστηρίζουν - αν, φυσικά, δεν υπήρχαν και τα υπόλοιπα άλμπουμ τους (πχ. Fragile, Close To The Edge, Tales From Topographic Oceans), οπότε η σύγκριση δυσκολεύει αρκετά. Και να φανταστείτε ότι ο δίσκος αυτός είναι προϊόν μιας υπέρμετρης ματαιοδοξίας, ειδικά των Howe και Anderson, οι οποίοι ,λίγο πολύ, τα τσούγκρισαν με τον Rick Wakeman - οποίος φυσικά "την έκανε" - επειδή , λέει, δεν ήταν...άκουσον, άκουσον,... χορτοφάγος, σαν τους άλλους !!!!
Τέλος πάντως, προσλαμβάνουν λοιπόν στη θέση του, τον jazz funk, Ελβετό "πληκτρά", Patric Moraz. Ηχογραφούν και κυκλοφορούν τελικά, τον Νοέμβρη του '74, το καταπληκτικό αυτό άλμπουμ. Το παρακάτω κομμάτι καλύπτει ολόκληρη την πρώτη πλευρά και πρόκειται, πραγματικά, για ...έπος !!!

FRANK ZAPPA

Το "μοναδικό" με τον Frank Zappa ήταν ότι δεν μπορούσε να καταχωρηθεί στα υπάρχοντα είδη της μουσικής. Απλά έπαιρνε όλα τα είδη τα έβαζε στο multi και έβγαζε κάτι που δεν μπορούσε κάποιος ασφαλώς να πει, ααα αυτό είναι ροκ, μπλουζ, τζαζ, ή αρτ. Σίγουρα οι φήμες που τον ήθελαν να έχει φάει σ@#τά στη σκηνή (πράγμα που ποτέ δεν συνέβει) έχει να κάνει με την παρηγορητική σκέψη ενός μέσου ανθρώπου ότι μία εκκεντρική προσωπικότητα σαν αυτή του Frank Zappa δεν θα μπορούσε να είναι πνευματικά υγιής.

ESPERANTO

Danse Macabre ή Dance of Death είναι μία αλληγορία του Μεσαίωνα, που αφορά στον διεθνισμό του θανάτου, χωρίς να εξετάζεται η κατάσταση καθενός όσο ζούσε. Εξάλλου το όνομά τους Esperanto σημαίνει την ανάγκη για μια κοινή γλώσσα που όλοι θα καταλάβαιναν. Αυτή την αλληγορία, επίσημα καταγεγραμμένη το 1424 ως ζωγραφιά και απεικονιζόμενη από πολλούς ζωγράφους, την έκανε ποίημα ο Γάλλος κλασσικός Camille Saint-Saens. Εδώ οι Βέλγοι progressive Esperanto διασκευάζουν το ποίημα αυτό του Camille Saint-Saens με ένα αξιόλογο τρόπο με διπλό βιολί.

Ο Raymond Vincent (1ο βιολί) ήταν μέλος των Wallace Collection ενός folk συγκροτήματος στα τέλη του '60, με παρόμοιες διασκευές.

ELOY

Το 1974 οι Γερμανοί ELOY, αφού έχουν κατασταλάξει οριστικά με τον ήxο που θέλουν να έχουν από εδώ κι εμπρός, έχοντας βγάλει την προηγούμενη χρονιά το καταπληκτικό "Inside", κυκλοφορούν τώρα το άλμπουμ "FLOATING". Η σύνθεση του γκρουπ, εκτός του ιδρυτή και fronfman, Frank Bornemann, αποτελείται από τους Wieczorke, Janssen και Randow. Για ακόμη φορά οι Eloy εκπλήσσουν με το δημιουργικό τους πάθος, τη συνθετική δεινότητα, την παιδική αθωότητα στις μελωδίες τους και τις- γνωστές τους - επαναλήψεις στις μουσικές φράσεις, για τις οποίες άλλωστε έγιναν τόσο δημοφιλείς (στο κοινό τους τουλάχιστον). Το παρακάτω κομμάτι τους αποτελεί ύμνο για όλους τους φανς της μπάντας.

"She's a girl full of plastic; she's a plastic girl". (H αλλοτρίωση των σχέσεων στην εποχή μας...! )

GENESIS

"The Lamp Lies Down On Broadway" είναι ο τίτλος του μαγικού αυτού άλμπουμ των GENESIS, εν έτη 1974. Πραγματικά, μαγικά πράγματα συνέβαιναν τότε ! Καμάρι του γκρουπ, αυτός ο δίσκος κι ένας απ' τα καλύτερα concept άλμπουμ των '70ς. Το θέμα του περιστρέφεται γύρω από τον Rael, έναν νεαρό Πορτορικανό που ζει στη Ν.Υόρκη. Πρόκειται για το τελευταίο δίσκο των Genesis με τον Peter Gabriel στη σύνθεσή τους, πριν την αποχώρησή του, το '75. Προλαβαίνει όμως εδώ και δίνει ένα ρεσιτάλ σύνθεσης και ερμηνείας. Δεν θα σας ποστάρω το πιο γνωστό κομμάτι του - διπλού - άλμπουμ, το "Carpet Crawlers", ούτε το ομώνυμο ούτε καν το "Counting Out Time"...αλλά αυτό...!

CAPTAIN BEEFHEART

Ιδιαίτερος, ανορθόδοξος και ανατρεπτικός αλλά και μεγάλη φωνάρα ο Don υπήρξε κολλητός του Zappa εφόσον από μικροί είχαν τα ίδια γούστα στη μουσική.

Το άλμπουμ Unconditionally Guaranteed (1974), θεωρείται εξαίρεση στην μουσική του Beefheart και δεν υπάρχει κανείς από το original line-up της Magic Band. Την ίδια χρονιά βέβαια κυκλοφόρησε και το άλμπουμ Bluejeans & Moonbeams μια επίσης εξαιρετική δουλειά. Οι γνώμες διχάζονται καθώς πολλοί θεωρούν αυτά τα δύο, ως τα καλύτερα άλμπουμ γιατί δίνουν μια διαφορετική χροιά στην κατά τα άλλα Zapp-ική χροιά του Beefheart. Τι υπερκομμάταρος πάντως!

                    

SWEET

Ήταν ένα συγκρότημα που του άξιζε πολύ περισσότερη αναγνώριση. Έκαναν δύο δίσκους το 1974. Τον Desolation Boulevard και τον Sweet Fanny Adams. Εδώ από τον δίσκο τους Sweet Fanny Adams (1974) το πρώτο τραγούδι του δίσκου, που το έκαναν cover τόσοι πολλοί αργότερα. Απλά καθηλωτικοί!

                                                   

JACK BRUCE

Το 4ο άλμπουμ του Jack Bruce ενώ ήταν ακόμη εξαρτημένος, πράγμα που οδήγησε στην διάλυση του γκρουπ West, Bruce and Laing το 1974.

Ο δίσκος αυτός δεν είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία ενώ για το εξώφυλλο είναι χαρακτηριστική η ιστορία του, ότι λόγω τίτλου ο Bruce με τον φωτογράφο ταξίδευαν στην ύπαιθρο ψάχνοντας απεγνωσμένα για καταιγίδα, πράγμα που τελικά δεν στάθηκε δυνατό

και κατέληξαν σε ένα δάσος όπου έγινε η φωτογράφιση με ότι βρέθηκε πρόχειρο εκεί. Αυτό ήταν ένα σκουριασμένο ποδήλατο.

BAD COMPANY

Οι Bad Company δημιουργήθηκαν τον Αύγουστο του 1973 και χαιρετήθηκαν ως διάδοχη κατάσταση των Free. 'Αλλωστε οι Paul Rodgers (φωνή) και Simon Kirke (τύμπανα) από εκεί προήλθαν. Το line-up τους ενισχύθηκε με τον ταλαντούχο κιθαρίστα Mick Ralphs (από Mott The Hoople) και τον μπασίστα, που πέρασε κι απ' τους King Crimson, Boz Burrell. Φάνηκαν αμέσως τυχεροί, αφού ήταν ίσως το πρώτο group που υπέγραψε στην άρτι ιδρυθείσα Swan Song, εταιρεία των Led Zeppelin. Έτυχαν και τεράστιας υποστήριξης κι από Βρετανικό τύπο - συνήθως ...χλωμό σε πολλές άλλες μπάντες. Το ομώνυμο ντεμπούτο  τους κυκλοφόρησε μόλις το ΄74. Η μπάντα έβαλε τα δυνατά της και ανέδειξε τα καλύτερα στοιχεία των Free - κυρίως - αλλά και των ...Hoople. Θέλησαν να συνδυάσουν τo blues, το hard rock και ...ολίγη από soul / country σε ένα τελικό αποτέλεσμα, που μόνο ροκ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Πέρα απ' την τεράστια επιτυχία του "Can't Get Enough (Of Your Love), το L.P. έχει να επιδείξει πολλά: "Rock Steady", "Movin' On", "Ready For Love", "Seagull", το ομώνυμο " Bad Company", κ.α....

Σκέτο best !!!

                                          

JUDAS PRIEST

Από τον καλό φίλο Γιάννη Μπιτσάκο:

Ήταν η χρονιά που μας συστήθηκαν και επίσημα οι Βρετανοί Judas Priest με τον πρώτο τους δίσκο 'Rocka Rolla'.

Σε αρκετά από τα κομμάτια είχε συνεισφέρει ο αρχικός τραγουδιστής του συγκροτήματος Al Atkins,τα οποία παίζονταν τακτικά στις live εμφανίσεις τους στο Μάντσεστερ τα προηγούμενα χρόνια.Ο Atkins είχε ήδη φύγει,ο 23χρονος τότε Rob Halford είχε έλθει στη θέση του. Νεοεισελθών ήταν και ο κιθαρίστας Glenn Tipton,ο οποίος δεν πρόλαβε να συνεισφέρει παρά μόνο στο ομότιτλο τραγούδι και στο 'Run Of The Mill',που είναι το πρώτο κομμάτι που "σχεδιάστηκε" αποκλειστικά για τη φωνή του Halford.
Το άλμπουμ έχει περισσότερο blues/hard rock προσανατολισμούς,με μερικές επιρροές από progressive rock,σχεδόν αγνώριστο όταν το συγκρίνει κάποιος με μεταγενέστερες δουλειές τους.
Με πολύ μικρή αποδοχή,"πουλώντας μόνο μερικές χιλιάδες αντίτυπα",άφησε το συγκρότημα σε δεινή οικονομική κατάσταση,αλλά έδειξε την προοπτική και την πρωτοτυπία τους.